|
عنوان
|
تبیین نقش و کارکرد ساختواژه ها در ترجمۀ خطبه های نهج البلاغه
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
ساختواژه، خطبه های نهج البلاغه، ترجمه های فارسی.
|
|
چکیده
|
اگر ترجمه و برداشت معنا از متن را به مثابۀ فرآیندی سلسله-وار و متوالی در نظر بگیریم، شناخت و تحلیل معنای واژگانی متن به عنوان گام نخست در این حوزه شناخته می شود. در این مرحله، متناسب با نوع و غنای امکانات زبانی، تغییر و تحولاتی که در ساختار واژگان به وقوع می پیوندد، بر پویایی و در عین حال کارایی زبان صحّه می گذارد. این تغییرات ساختاری موجود در بین واژگان یک زبان، نویدبخش تولید معانی متنوعی است که علاوه بر این که در رشد و نمو زبان تأثیر مثبت می-گذارد، راه گشای چالش های پرشماری است که صاحبان یک زبان در فرآیند بیان تأملات و افکار خود با آن مواجه هستند. در این میان، شناخت تأثیر تغییرات ساختاری واژگان بر دامنۀ معنایی آن و در نتیجه فهم معنای دقیق متن، مسئله ای است که از ضروریات فنّ ترجمه به شمار می رود. در این جستار کوشیده ایم با واکاوی برخی از مؤلفه های ساختاری واژگان خطبه های نهج البلاغه همچون: تغییر ابواب و اوزان افعال و مصادر، باهم آیی افعال با حروف جرّ مختلف و همچنین تشابه ساختاری برخی واژگان جمع، به تغییرات معنایی حاصل از این تغییرات بپردازیم و با واکاوی و تحلیل پنج ترجمۀ فارسی از این خطبه ها، عملکرد مترجمان را در این باره مورد ارزیابی و سنجش قرار دهیم. برآیند پژوهش حاکی از این است که در برخی موارد، به دلیل نادیده گرفتن چنین تغییراتی از سوی مترجمان، شاهد برابرنهادهای غیردقیق و بعضاً نادرستی در ترجمه های نهج-البلاغه هستیم.
|
|
پژوهشگران
|
سیدمهدی مسبوق (نفر اول)، فتحی مظفری رسول (نفر دوم)
|