|
عنوان
|
رویکردهای مورد استفاده ی استادان دانشگاه برای مشارکت در فرایند برنامه ریزی درسی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
برنامه درسی، اساتید، رویکردهای برنامه درسی، راهبردهای برنامه درسی
|
|
چکیده
|
هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رویکردهای مورد استفادهی استادان دانشگاه برای مشارکت در فرایند برنامه- ریزی درسی است. روش تحقیق کیفی و راهبرد آن تئوری زمینهای است. جامعهی آماری این پژوهش را اساتید دانشگاه بوعلی سینا و دانشجویان همان استادان در دورههای تحصیلات تکمیلی در نیمسال دوم سال 1392 تشکیل میدهد. با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند از نوع نمونهگیری موارد ویژه، یازده عضو هیئت علمی دانشکدههای ادبیات و علوم انسانی، اقتصاد و علوم اجتماعی و دانشجویان همان اساتید انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مصاحبهی نیمهساختمند با استادان، مشاهدهی کلاس درس و مصاحبهی گروه کانونی با دانشجویان منتخب جمعآوری شد. تحلیل دادهها بر اساس تئوری زمینهای و طی سه مرحلهی کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام شد. بدین ترتیب که ابتدا داده ها مفهوم پردازی و در طبقات عمده کدگذاری شده و سپس مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که رویکردهای مورد استفادهی استادان برای مشارکت در فرایند برنامه ریزی درسی از مجری محض برنامه درسی به برنامهساز درسی محدود در نوسان است. بدین صورت که رویکردهای مورد استفادهی آنان شامل مجری محض برنامه درسی، انتقال برنامه درسی با حداقل تغییرات، برنامه- ریز درسی با انطباق محدود، برنامهریز درسی با حداکثر تغییرات و برنامهساز درسی محدود میباشد. همچنین رویکرد برنامه درسی غالب بین استادان مشارکت کننده در پژوهش، رویکرد برنامهریز درسی با انطباق محدود است.
|
|
پژوهشگران
|
زهرا کرمی (نفر اول)، یحیی معروفی مائین بلاغ (نفر دوم)
|