|
عنوان
|
بررسی کارایی استفاده از شبکه های عصبی مصنوعی در پیش بینی میزان عمق آبشستگی اطراف آبشکن های باز
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده کنفرانسی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
آبشستگی، آبشکن باز، شبکه های عصبی
|
|
چکیده
|
یکی از موثرترین روش های تثبیت جداره های رودخانه استفاده از آبشکن می باشد. آبشکن ها سازه هایی هستند که به صورت عرضی از ساحل به سمت محور رودخانه ساخته می شوند. این سازه ها به دو نوع عمده آبشکن های بسته یا نفوذناپذیر و آبشکن های باز یا نفوذپذیر تقسیم می شوند. بررسی منابع موجود نشان می دهد که در مورد آبشکن های باز، ضوابط و معیارهای طراحی تدوین نشده و در اغلب مراجع تنها به ذکر کلیاتی راجع به معرفی این سازه ها پرداخته شده است. لذا در مواردی علیرغم مزایای احداث این نوع آبشکن ها در مقایسه با سایر روش های ساماندهی رودخانه به علت فقدان ضوابط و دستورالعمل های طراحی و عدم اطمینان از عملکرد آن ها ترجیح می دهد از به کارگیری آن ها صرفنظر کرده و از سایر روش ها استفاده نماید. با توجه به قابلیت ها و مزایای شبکه های عصبی مصنوعی ( ANN) و سهولت استفاده از آن به عنوان یک ابزار کار، در این مقاله سعی شده است تا آبشستگی اطراف آبشکن های باز با استفاده از شبکه های عصبی مصنوعی پیش بینی شود.به همین منظور ضمن مقایسه و بررسی نتایج شبکه با نتایج آزمایشگاهی، بهترین شرایط شبیه سازی پیشنهاد می شود تا بتوان آبشستگی اطراف آبشکن های باز با درصد های مختلف باز شدگی را برای شرایطی غیر از شرایط آزمایش شده نیز محاسبه نمود.
|
|
پژوهشگران
|
زهره حیدری (نفر اول)، زینب بادپا (نفر دوم)، مجید فضلی (نفر سوم)
|