|
چکیده
|
در سال های پایانی قرن بیستم و آغاز هزاره ی سوم، کارآفرینی اجتماعی به عنوان مکمل ساز و کار های کارآفرینی تجاری و کارآفرینی دولتی ظهور یافت. دراین مقاله قصد داریم به بررسی کارآفرینی اجتماعی وتطابق آن با وقف پرداخته ، با توجه به اینکه کارآفرینی اجتماعی به فعالیت های نوع دوستی ، احسان و نیکوکاری ، مشارکت های مردمی و احساس مسئولیت در قبال اقشار محروم وآسیب دیده جامعه اشاره دارد و وقف نیز در اصطلاح فقهی به معنی حبس عین ملکی است برملک واقف آن ومصرف کردن آن درراه خدا و مصداق های مؤثر کارآفرینی وکارآفرینی اجتماعی است. اعمال خیرین نیکوکاردر ساخت مدارس، بیمارستان ها ، مراکز نگه داری از ایتام، نمود بارزی از اعمال خیرخواهانه و نوآورانه در کشورهای اسلامی به ویژه در ایران اسلامی است. همچنین وقف می تواند در توسعه کشوربسیار مؤثر واقع شود زیرا یکی از ضرورت های مسیر توسعه مشارکت آحاد جامعه در پیشبرد اهداف جامعه است . مشارکت های مردم خود نیزمستلزم عوامل متعددی از جمله باورهای مذهبی وفرهنگی مردم به وقف و اثرات مؤثر آن برجامعه و فرآیند توسعه درجامعه است.
|