چکیده
|
سیاه توسه یکی از گیاهان دارویی در معرض نابودی است که بومی قسمت های شمالی کشور است. تکثیر آن از طریق رویشی و جنسی سخت می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی و از بین بردن رکودهای فیزیکی و فیزیولوژیکی بذر سیاه انجام شد. ابتدا زنده بودن بذر توسط آزمون تترازولوم مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای خراش دهی مکانیکی (سمباده و چاقو) و خراش دهی شیمیایی با اسید سولفوریک غلیظ (به مدت 2، 4، 8، 20 و 30 دقیقه) برای از بین بردن رکود فیزیکی پوسته بذر استفاده شدند. برای از بین بردن رکود عمیق فیزیولوژیکی از اسید جیبرلیک (در غلظت های 125، 250 و 500 میلی گرم در لیتر) و نیترات پتاسیم ( 100، 200 و 400 میلی گرم در لیتر) به همراه تیمارهای خراش دهی (چاقو، سمباده و اسید سولفوریک) استفاده شد. نتایج آزمون تترازولیوم زنده بودن درصد بالایی از بذرها را تایید کرد. از بین تیمارهای مورد استفاده برای خراش دهی پوسته بذر، تیمار خراش دهی مکانیکی (سمباده و چاقو) و تیمار اسید سولفوریک با زمان طولانی ( 30 دقیقه) تاثیر مطلوبی را بر افزایش نفوذپذیری پوسته بذر نشان دادند. بررسی تاثیر متقابل خراش دهی پوسته بذر و تیمارهای مواد شیمیایی برای از بین بردن رکود عمیق فیزیولوژیکی تاثیر مطلوب تیمارهای خراش دهی با سمباده و چاقو را تایید کرد. همچنین تیمار جیبرلیک اسید در غلظت 500 میلی گرم در لیتر بیشترین تاثیر را در از بین بردن رکود عمیق فیزیولوژیکی را نشان داد.
|