|
چکیده
|
در تعاریفی که از ارامش روانی شده است توجه اندکی به نقش اعتدال در ایجاد آرامش روانی در شئون مختلف زندگی از جزئی ترین تا کلی ترین امورف شده است. در حالیکه بین اعتدال و آرامش روان از منظر نهج البلاغه رابطه مستقیم وجود دارد چنانکه گویا انسان فطرتاً طالب تعادل است و تنها در سایه آن می تواند به آرامش روان برسد و حدو حدود این تعادل توسط شریعت تعیین شده است.
|