عنوان	تاثیر سه گونه Trichoderma و گوگرد آلی بر نماتد غده ریشه خیار
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	Meloidogyne javanica, Trichoderma crassum, Trichoderma harzianum, Trichoderma afroharzianum
چکیده	امروزه با افزایش کشت خیار در گلخانه ها و مزارع کشاورزی، آلودگی های فراوانی در سطح مناطق کشت خیار به نماتد مولد گره ریشه مشاهده می شود. اهمیت غذایی و افزایش سطح کشت، لزوم تحقیق در زمینه کنترل این بیماری بدون استفاده از سموم شیمیایی به منظور حفظ محیط زیست را نشان می دهد. در این پژوهش اثر سه گونه قارچ تریکودرما شامل Trichoderma crassum، T. harzianum و T. afroharzianum به همراه گوگرد آلی بر کنترل نماتد مولد گره ریشه (Meloidogyne javanica) روی رقم نگین خیار در شرایط گلخانه در دو آزمون جداگانه مورد بررسی قرار گرفت. هر دو آزمون در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با آزمون دانکن در سطح 5 درصد در پنج تکرار و هشت تیمار (کاربرد هر یک از قارچ ها همراه با گوگرد، هر یک از قارچ ها به تنهایی و گوگرد به تنهایی و شاهد آلوده) انجام شد. به منظور آلوده سازی گیاهان به هر گلدان حاوی نشا خیار در مرحله چهار برگی به ازای هر کیلوگرم خاک گلدان 2500 عدد لارو سن دو و تخم نماتد اضافه شد. سپس بسته به نوع تیمار به هر گیاهچه یک میلی لیتر از سوسپانسیون قارچ (106 اسپور در میلی لیتر) و گوگرد افزوده گردیده و گلدان ها به ترتیب در آزمون اول 45 روز و در آزمون دوم 60 روز پس از مایه زنی مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SAS 9.00 انجام شد. نتایج این بررسی نشان داد در هر دو آزمون استفاده از گوگرد توام با هر یک از قارچ ها و نیز گوگرد به تنهایی منجر به تفاوت معنی دار در شاخص های رشدی گیاه از جمله وزن تر و خشک اندام های هوایی، طول اندام های هوایی و ریشه نسبت به شاهد گردید. همچنین فاکتورهای بیماری زایی نماتد شامل تعداد لارو سن دو در خاک، تعداد نماتدهای ماده در هر گال، تعداد نماتدهای ماده در کل ریشه، تعداد گال های تشکیل شده در کل ریشه، تعداد توده تخم در هر گال، تعداد توده تخم در کل ریشه و شاخص تولیدمثل در تیمارهایی که قارچ و گوگرد به طور توام استفاده شده بود و نیز تیمار کاربرد گوگرد به تنهایی نسبت به شاهد اختلاف معنی دار نشان داد و در هر دو آزمون بیشترین تاثیر در اکثر تیمارها مربوط به استفاده همزمان T. crassum و گوگرد بود.
پژوهشگران	فاطمه سلطانی طالع (نفر اول)، لیلا کاشی (نفر دوم)، دوستمراد ظفری (نفر سوم)