عنوان	تبیین رابطه بین کاربری و سرزندگی در میدان های شهری تهران (نمونه موردی: میدا نهای حس نآباد، بهارستان، تجریش و هف تحوض تهران)
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	سرزندگی، کاربری، تجریش، هفت حوض، حسن آباد، بهارستان
چکیده	بخش مرکزی و تاریخی شهر تهران، در چند دهه اخیر به دلیل توسعه شهری کنترل نشده و با کاربریهای منطقه بندی شده یکنواخت، اثرات نامطلوبی در سرزندگی شهری گذاشته است و به مراکز عمده فروشی، تولیدی و انبار تبدیل شده است. هدف از این پژوهش تبیین و تعمیم روابط بین ویژگیهای کاربریها و سرزندگی در چهار میدان شهری، بهارستان و حسن آباد در مرکز شهر و دو میدان تجریش و هفت حوض در فاصله از مرکز شهر است. روش تحقیق مبتنی بر علوم رفتاری و میدانی بوده و با راهبرد ترکیبی و استفاده از روشهای کمی و کیفی، از طریق ابزار مشاهده مستقیم، مصاحبه و پرسشنامه اطلاعات جمع آوری و سپس با روش اکتشافی، استقرایی و تأییدی به تحلیل اطلاعات می پردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که ده ویژگی از کاربریها در سه بعد فیزیکی، عملکردی و مدیریتی نقش مهمی در حمایت از الگوهای رفتاری ثابت، پایدار و به خصوص اجتماعی داشته است. کاربران مکان هایی را ترجیح می دادند که در بعد فیزیکی برای عابران مناسب تر بوده و با فضاهای پیاده وسیع که با مبلمان شهری، سایبانها و سرپناه تجهیز شده بوده و مکانهایی با نماهای نفوذپذیر و مفصلی که فضاهایی با مقیاس کوچک را نیز فراهم می کرد، همچنین در بعد عملکردی، مکانهایی با کاربری هایی که معانی جمعی خاصی و مقصدی برای ملاقات با دوستان برای کاربران به وجود می آورد و در بعد مدیریتی، نیز بخش هایی که دارای فروشگاههای نفوذپذیر به پیاده روها، با ویترین و کالاهای منحصر به فرد و قابل مشاهده از بیرون با محیط متمایز، ورودی ها و ویترین های شخصی شده، بیشترین حضور را داشت و در نتیجه پژوهش مشخص گردید از میان ویژگی های کاربریها، متغیرهای شخصی سازی ورودی، میزان فعالیت کاربری و کاربری های جاذب جمعیت بیشترین تأثیر را در سرزندگی میادین داشت و امتیاز پایین ویژگی های تنوع، کاربری های جاذب جمعیت و فعالیت کاربریها در میدان حسن آباد و بهارستان، مهمترین دلیل عدم سرزندگی در آنها به شمار می آید.
پژوهشگران	فاطمه مصلح آبادی (نفر اول)، مرجان خان محمدی (نفر دوم)، محمدسعید ایزدی (نفر سوم)