عنوان	بررسی وجود ساختار گیاهی گوجه‌فرنگی در سرکه با استفاده از روش بافت‌شناسی
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	بافت‌شناسی، ساختار گیاهی، گوجه‌فرنگی، لیکوپن
چکیده	هدف مطالعه حاضر بررسی کیفیت نمونه‌های سرکه از نظر وجود بافت گوجه‌فرنگی و تشخیص ماهیت مواد معلق موجود در آن بود. برای این کار تعداد 10 نمونه از طرف یک شرکت صنعتی فعال در زمینه موادغذایی به آزمایشگاه بافت‌شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه بوعلی سینا ارسال شد. به‌دلیل کوچک و پراکنده بودن مواد معلق، نمونه‌ها ابتدا با استفاده از سانتریفیوژ (با دور 3000 و زمان 5 دقیقه) رسوب‌دهی و پس از جداسازی، رسوبات در داخل کاغذهای صافی جمع‌آوری و جهت تثبیت به‌مدت 24 ساعت در داخل محلول فرمالین 10 درصد بافری قرار گرفتند. جهت بررسی مقایسه‌ای نتایج، در کنار رسوب مورد بررسی از ساختار گوجه‌فرنگی سالم نیز به‌عنوان گروه شاهد استفاده گردید. پس از تثبیت، نمونه‌ها وارد مراحل پاساژ بافتی (آبگیری، شافت‌سازی با گزیلل و آغشتگی به پارافین) شده و سپس بلو‌های پارافینی تهیه شدند. از بلوک‌های حاصل برش‌هایی با ضخامت 7-5 میکرومتر تهیه و با استفاده از روش هماتوکسیلین-ائوزین رنگ‌آمیزی شدند. برای اطمینان از صحت نتیجه آزمون، آزمایش شیمایی وجود لیکوپن نیز در نظر گرفته شد. نتایج نشان دهنده وجود ساختار بافت گوجه‌فرنگی (سلول‌های گیاهی و پوست گوجه‌فرنگی) در سرکه‌های ارسالی و مشابهت کامل آن با نمونه شاهد بود. همچنین وجود لیکوپن در آزمون شیمیایی هم مورد تأیید قرار گرفت. وجود ساختار گوجه‌فرنگی در محلول سرکه احتمالاً نشان از این دارد که سرکه قبلاً مورد استفاده قرار گرفته است. از این رو می‌توان چنین نتیجه‌گیری کرد که روش بافت‌شناسی توان کمک به شناسایی وجود ساختار گیاهی در فرآورده سرکه را دارد.
پژوهشگران	پارسا میعادفر (نفر اول)، علی کلانتری حصاری (نفر دوم)، محمد بابائی (نفر سوم)، شیدا چراغیان (نفر چهارم)