عنوان	تأثیر 8 هفته تمرینات ورزشی هوازی بر توانایی شنوایی و استقامت قلبی-ریوی
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	شنوایی، ناشنوا، دوچرخۀ ارگومتر، کارسنج، تمرینات استقامتی، حداکثر اکسیژن مصرفی، VO2max
چکیده	اختلال شنوایی با اختلال در توانائی‌های هماهنگی و تعادل در ارتباط است که در برخی موارد ممکن است حتی منجر به کاهش قدرت عضلانی و عملکرد قلبی- ریوی گردد؛ لذا، این پژوهش باهدف تأثیر تمرینات هوازی بر توانایی شنوایی و استقامت قلبی-تنفسی بود. به‌همین منظور تعداد 30 نفر در دامنۀ سنی 24 تا 28 سال انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. همۀ آزمودنی‌ها فرم‌های رضایت‌نامۀ آگاهانه را تکمیل نمودند. میزان شنوایی هر شرکت‌کننده توسط یک ادیومتر و میزان حداکثر اکسیژن مصرفی توسط تست دوچرخۀ ارگومتری سنجیده شد. تمرینات ورزشی شامل 8 هفته (2 بار در هفته و 30 دقیقه در هر جلسه) رکاب زدن بر روی یک دوچرخۀ کارسنج (ارگومتری) با 70 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بود. میزان شنوایی و حداکثر اکسیژن مصرفی آزمودنی‌ها در ابتدا (پیش‌آزمون) و پس از 8 هفته از انجام تمرینات ورزشی (پس‌آزمون) سنجیده شد. سپس داده‌ها توسط آزمون آماری آنالیز کوواریانس (آنکوا) با مقادیر پیش‌آزمون به‌عنوان متغیر کووریت مورد آنالیز قرار گرفتند. همۀ تجزیه‌وتحلیل‌ها توسط نرم‌افزار SPSS نسخۀ 26 و در سطح معنی‌داری کمتر از 05/0 مورد آنالیز قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن بود که میزان حداکثر اکسیژن مصرفی و توانایی شنوایی آزمودنی‌های گروه مداخله پس از 2 ماه تمرینات ورزشی هوازی بهبود معنی‌داری پیدا کرده است (05/0>p). از این یافته‌ها این‌گونه نتیجه‌گیری می‌شود که تمرینات ورزشی بر روی حساسیت شنوایی اثرگذار است و اگرچه مکانیسم‌های آن شناسایی نشده است اما ممکن است بهبود سلامت قلبی-عروقی بر بهبود عملکرد گوش و توانایی شنوایی اثرگذار باشد.
پژوهشگران	حجت اله سیاوشی (نفر اول)، صدیقه سادات حجتی (نفر سوم)