|
چکیده
|
مردم کُردستان دارای زبان، تاریخ، فرهنگ و پیشینه مشترکی هستند اما در طول زمان تحت حاکمیت دولت‌های جداگانه‌ای قرار داشته‌اند. مطابق مفهوم منطقه فرهنگی انتظار می‌رود علیرغم جدایی جغرافیایی سیاسی، رفتارها و نگرش‌های کُردها در رابطه با موضوعات مختلف به هم نزدیک باشد. بنابراین با استفاده از داده‌های پیمایش جهانی در دوره 2020-2000 به بررسی میزان خانواده‌گرایی در کُردستان ایران و عراق پرداختیم. نتایج نشان داد که اگرچه تفاوت در خانواده‌گرایی در این دو منطقه در اوایل دوره اندک است ولی در پایان، شاهد ایجاد یک نوع واگرایی هستیم. در همه دوره‌ها میانگین نمره خانواده‌گرایی در کُردستان ایران بالاتر از کُردستان عراق است. این امر حتی با کنترل مشخصه‌های فردی و فرهنگی نیز همچنان باقی می‌ماند. داشتن تحصیلات دانشگاهی، خداناباوری، نگرش به برابری جنستی در سیاست و داشتن ارزش‌های پساماتریالیستی تاثیری منفی بر خانواده‌گرایی داشتند. به نظر می‌رسد واگرایی مشاهده شده در خانواده‌گرایی در این دو منطقه به ساختارها و نهادهای کلان جامعه و سیاست‌ها و مقررات‌های آن‌ها برمی‌گردد. عواملی همچون نوع حاکمیت متفاوت، برابری جنسیتی بالاتر در عراق، سیاست‌های پروناتالیستی در ایران و نیز جایگاه متفاوت رسانه‌ها و عملکرد آنان در این تفاوت‌ها اثرگذار است.
|