عنوان	سیلیسی شدن در نهشته های کربناته ائوسن جنوب خاور نیزار قم
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	فرآیندهای دیاژنری، ائوسن، نیزار قم، حوضه ایران مرکزی
چکیده	در جنوب خاور نیزار قم توالی‌ ضخیمی از سنگ‌های آذرآواری و آتشفشانی با میان لایه‌هایی از رسوبات تخریبی، کربناته و تبخیری به سن ائوسن رخنمون دارد. در این پژوهش نهشته‌های کربناته مربوط به واحد سنگی E5 مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعه پتروگرافی مقاطع نازک نشان می‌دهد که مهم‌ترین پدیده‌ دیاژنتیکی شناسایی شده در این نهشته‌ها، فرایند سیلیسی‌شدن است. سیلیس در این رسوبات به صورت کلسدونی، میکروکوارتز و مگاکوارتز بوده و سیلیسی‌شدن به دو صورت سیلیس جانشینی و سیلیس پرکننده خلل و فرج سنگ‌ها مشاهده می‌شود. مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که فاکتورهای اسکلتی در میزان و نحوه سیلیسی‌شدن بایوکلاست‌ها‌ نقش تعیین کننده‌­ای داشته است، به نحوی که سیلیسی‌شدن در روزن‌داران با پوسته هیالین متداول‌تر بوده، اما این پدیده در روزن‌داران با پوسته‌های پورسلانوز مشاهده نشده است. تاثیر این فرایند در بین روزن‌داران با پوسته هیالین نیز متفاوت است، به طوری که بیشترین میزان سیلیسی‌شدن در جنس‌های Assilina و Nummulites دیده می‌شود، اما در برخی از روزن‌داران با پوسته هیالین از قبیل Discocyclina، Operculina و Rotalia این فرایند تاثیر نکرده و یا در موارد نادز به مقدار بسیار جزئی مشاهده شده است.
پژوهشگران	امیر محمد جمالی (نفر اول)، علی مبشری (نفر دوم)، یداله عظام پناه (نفر سوم)، زهره درویش (نفر چهارم)