عنوان	بهبود خودسامان‌دهی در محیط شبکه‌های اجتماعی مجازی با کاربست مدل آموزش تفکر
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	خودسامان‌دهی، شبکه اجتماعی مجازی، مدل آموزش تفکر
چکیده	مقدمه: خودساماندهی ظرفیت مناسبی جهت تعدیل افکار و احساسات حاکم بر رفتار انسان‌ها است. آموزش تفکر می‌تواند زمینه ایجاد و توسعۀ خود‌سامان‌دهی در ابعاد یادگیری، انگیزشی، مذهبی و دوستی را فراهم نماید. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر مدل آموزش تفکر بر خودسامان‌دهی نوجوانان در شبکه اجتماعی مجازی بود. روش‌ها: پژوهش حاضر ازلحاظ هدف جزء پژوهش‌های کاربردی، ازلحاظ ماهیت داده جز پژوهش‌های کمی و ازنظر شیوه اجرایی پژوهش جز پژوهش‌های شبه آزمایشی می‌باشد که با طرح پژوهشی پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش 985 نفر بودند و شامل پسران و دختران 15 ـ 12 ساله شهرستان اسدآباد بودند که به گوشی موبایل (همراه با نرم‌افزارهای شبکه اجتماعی مجازی سروش) دسترسی داشتند. نمونه آماری پژوهش شامل 82 دانش‌آموز بودند که از طریق نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه خودسامان‌دهی محقق ساخته با 18 گویه بود. روایی ابزار توسط متخصصان تأیید و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ 70/0 محاسبه شد. آزمودنی‌های پژوهش به‌صورت تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل (هر گروه 41 نفر) گمارده شدند و سپس پروتکل مدل آموزش تفکر به مدت 6 جلسه 75 دقیقه‌ای در گروه آزمایش با مؤلفه‌های خود در دو بعد آموزش زبان و آموزش تفکر اجرا شد. گروه کنترل نیز در مدت 6 جلسه به روش سخنرانی محتوای خودسامان‌دهی را دریافت نمودند. داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون t مستقل مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: پژوهش نشان داد که کاربست مدل آموزش تفکر در گروه آزمایش موجب ارتقاء خودسامان‌دهی یادگیری، انگیزشی، مذهبی و دوستی فراگیران در محیط شبکه‌های مجازی اجتماعی می‌شود (05/0P<). نتیجه‌گیری: طراحی و کاربندی مدل آموزش تفکر در کنار سایر روش‌های می‌تواند منجر به نتایج مفیدی در بهبود خودسامان‌دهی شود.
پژوهشگران	جمشید حیدری (نفر دوم)، مرتضی شاه مرادی (نفر سوم)