عنوان	تأثیر درمان متمرکز بر شفقت بر علائم نفوذ، برانگیختگی و اجتناب در اختلال استرس پس از سانحه در پرستاران
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	اختلال استرس پس از سانحه، درمان مبتنی بر شفقت، علائم اجتناب، علائم برانگیختگی و علائم نفوذ
چکیده	پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر درمان متمرکز بر شفقت بر علائم نفوذ، برانگیختگی و اجتناب در اختلال استرس پس از سانحه در پرستاران بیمارستان فرشچیان همدان انجام شده است. روش پژوهش به‌لحاظ هدف کاربردی و طرح تحقیق نیمه‌آزمایشی با پیش‌آزمون-پس آزمون و گروه کنترل است. جامعۀ مورد نظر شامل پرستاران بیمارستان قلب فرشچیان همدان در سال ۱۴۰۰ است. در این پژوهش ۳۰ پرستار (۲۳ زن و ۷ مرد) به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و با گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسۀ 45 دقیقه‌ای تحت درمان متمرکز بر شفقت قرار گرفت. ابزار پژوهش شامل پرسشنامۀ اختلال استرس پس از سانحه (PCL) است. داده‌ها به کمک نرم‌افزار SPSS23 و به روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد درمان متمرکز بر شفقت بر اختلال استرس پس از سانحه تأثیر معنادار دارد (P<0/01؛ 60/56 =F)؛ بنابراین می‌توان گفت درمان متمرکز بر شفقت با بهره‌گیری از فنونی مانند ذهن‌آگاهی، تنظیم سیستم‌های هیجانی و خوداصلاح‌گری مشفقانه می‌تواند روشی کارآمد برای کاهش علائم نفوذ، برانگیختگی و اجتناب در اختلال استرس پس از سانحه باشد
پژوهشگران	میلاد محمدی (نفر اول)، شهریار یارمحمدی واصل (نفر دوم)، حسین محققی (نفر سوم)، غلام حسین فلاح نیا (نفر چهارم)