عنوان
|
بررسی تاثیر دکترین دفاع مشروع بر هسته ای شدن ایران در بعد نظامی
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
کلیدواژهها
|
انرژیاتمی، ایران، دفاعمشروع، سلاح هستهای، ممنوعیت سلاح های کشتار جمعی.
|
چکیده
|
یکی از مسئولیتهای اولیه دولت ها، تأمین امنیت داخلی و بین المللی شهروندان می باشد. با ورود فناوری به جوامع انسانی، استفاده از سلاحها شکل جدیدی به خود گرفت. دولت هایی از سلاح های کشتار جمعی در جنگها استفاده کردند. یکی از انواع سلاح های کشتار جمعی، سلاح های هستهای هستند. جمهوری اسلامی ایران با دسترسی به انرژی اتمی، قابلیت کاربرد انرژی هستهای را به دست آورد. با توجه به کاربرد دوگانه انرژی اتمی، استفاده از انرژی هستهای در امور صلح جویانه یا در جنگ ها از جمله ابهامات کاربرد آن مورد بحث قرار گرفته است. در تقابل استفاده صلح جویانه یا استفاده نظامی از انرژی هسته ای این ابهام پیش می آید که اثر دکترین دفاع مشروع بر هستهای شدن ایران در بُعد نظامی چیست؟ در پاسخ به سوال فوق، پژوهش جاری با روش تحلیلی – توصیفی به صورت کتابخانهای و اسنادی به بررسی موضوع پژوهش پرداخته است. یافتههای پژوهش نشان داد که حقوق بین الملل در مورد جواز تولید و تکثیر سلاح هستهای شرایطی منظور نموده و دولتها موظف به رعایت منع و گسترش تسلیحات هستهای می باشند. همچنین فقه در مورد استفاده از سلاح هسته ای در مقابله به مثل توسط دولت متحاربِ متخاصم، اقدام متقابل متناظر و متناسب (دفاع مشروع) را منظور نموده است. در نهایت نیز، فقه سیاسی با استناد به قواعد هفتگانه فقهی تولید و تکثیر سلاح هستهای را جایز شمرده است.
|
پژوهشگران
|
رضا رحمتی (استاد راهنما)، زهرا رحمتی (دانشجو)
|