عنوان	الگوی استناد به عبارت بسم ‌الله ‌الرحمن ‌الرحیم در صورت‌جلسات 24 دوره مجلس شورای ملی
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	بسم الله الرحمن الرحیم، مجلس شورای ملی، مشروح مذاکرات مجلس، رضا شاه، محمدرضا شاه.
چکیده	این پژوهش در نظر دارد تا با استفاده از روش پژوهش ترکیبی، به جایگاه «بسم‌ الله الرحمن الرحیم» به عنوان یکی از عبارات قرآنی، بپردازد و به این پرسش پاسخ دهد که اساسا می توان الگوی برای استناد به این عبارت در صورت‌ جلسات مجلس شورای ملی متصور شد؟ در مرحله اول که از روش کمی استفاده شد، با روش آماری خی دو، تک نمونه ای در محیط نرم افزار SPSS25 به تحلیل داده‌های کمی پرداختیم. نتایج کمی بیانگر آن هستند که: از مجلس اول تا ششم تعداد سی ‌و چهار مورد (9/6 درصد)، مجالس هفتم تا دوازدهم، هیجده مورد (6/3 درصد)، مجالس سیزدهم تا هیجدهم، سیصد ‌و بیست مورد (8/64درصد) و مجالس نوزدهم تا بیست و چهارم به تعداد صد و بیست و دو مورد (7/24 درصد)، عبارت قرآنی «بسم‌الله الرحمن الرحیم» به کار رفته ‌است. در مرحله دوم به تبیین این داده‌ها با روش کیفی پرداختیم و به نتایج زیر دست یافتیم. بیشترین استناد به عبارت «بسم الله الرحمن الرحیم» در مجالس سیزدهم تا هیجدهم بود که دوره فضای باز سیاسی از تبعید رضاشاه تا سال 1335 و کمترین آن بین سال‌های 1305 تا 1320 یعنی دوارن حکومت استبدادی رضاشاه را شامل می‌گردید. به عبارت دیگر الگوی استناد به این عبارت در صورت جلسات مجلس شورای ملی به این صورت بود که در دوره‌های فضای باز سیاسی، تعداد استناد و افراد استناد کننده، بیشتر از دوره استبداد بود.
پژوهشگران	رضا محمدی (نفر اول)