|
عنوان
|
ماهیت‌شناسی دلالت‌های فراعرفی در روایات باطنی با تاکید بر عرفی بودن زبان قرآن (رهیافت کاربردشناسی)
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
بطن، روایات باطنی، دلالت فراعرفی، زبان قرآن، کاربردشناسی
|
|
چکیده
|
وجود دلالت‌های باطنی برای قرآن از باورهای مشهور میان مسلمانان است که خاستگاهی روایی دارد. مدالیل باطنی اشاره شده در روایات که در دو سطح عرفی و فراعرفی می‌باشند در سطح عرفی خود مورد قبول قرآن پژوهان بوده اما در سطح فراعرفی با انگاره به زبان قوم بودن قرآن ناسازگار پنداشته شده‌اند. لذا در حل این ناهمخوانی برخی جانب عرفی بودن زبان را رعایت کرده و قائل به عرفی بودن زبان قرآن (عرف عام یا عرف خاص) شده‌اند و در نتیجه دلالت‌های فراعرفی و روایت‌های مشتمل بر آن‌ها را انکار کرده‌اند. در مقابل، برخی دیگر با جانبداری از دلالت‌های فراعرفی و پذیرش آن‌ها ناگزیر به قبول دو سنخ زبان در قرآن شده و نظریه زبان عرفی-فراعرفی را ارائه نموده‌اند. پژوهش حاضر مبتنی بر رهیافت دانش کاربردشناسی در فهم معنا به بررسی ماهیت دلالت‌های فراعرفی پرداخته است. نتایج حاصله نشان می‌دهد که این دلالت‌ها از جنس دلالت‌هایی است که ریشه در دانش فردی اهل زبان دارند و نه تنها ناسازگار با زبان عرفی نیستند بلکه در محاورات عرفی امری متعارف می‌باشند. از این رو می‌توان با تحفّظ بر مبنای عرفی بودن زبان قرآن وجود آن‌ها را برای کلام الهی روا دانست.
|
|
پژوهشگران
|
امید قربانخانی (نفر اول)، محمد علی تجری (نفر دوم)، محمد کاظم رحمان ستایش (نفر سوم)
|