عنوان	تحلیل وضعیت شاخصهای زیستپذیری در روستا شهرهای پیرامون شهر همدان
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	اجتماعی-فرهنگی، نهادی- مدیریتی، محیطی، اقتصادی، زیست پذیری، همدان.
چکیده	زیست پذیری یکی از مباحث و تئوریهای نوین در برنامه ریزی روستایی است که در بیشتر کشورها به عنوان یک اصل راهنما در چارچوب گفتمان پایداری در سیاست گذاریها گسترش یافته است. در همین راستا، پژوهش حاضر به بررسی و مقایسه شاخصهای زیست پذیری در روستا-شهرهای پیرامون شهر همدان پرداخته است. این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی-تحلیلی بوده که به روش پیمایش انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق خانوارهای ساکن روستا-شهرهای موردمطالعه به تعداد 3900 خانوار بود که 246 خانوار با استفاده از فرمول کوکران و به روش انتساب متناسب به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده های مورد نیاز علاوه بر مرور عمیق کتابخانه ای و اسنادی ادبیات، ابزار اصلی گردآوری داده های میدانی، پرسشنامه محقق ساخته بود که شامل دو بخش ویژگیهای فردی و شاخصهای زیست پذیری با عنایت به هدف تحقیق بود. روایی ابزار تحقیق توسط متخصصان موضوعی در دانشگاه انجام گرفت و محاسبه پایایی نیز با ضریب آلفای کرونباخ (92/ 0-83 / 0 )تأیید شد. تحلیل داده های گردآوری شده با استفاده از تحلیل واریانس یکطرفه، آزمون تی تک نمونه ای، همبستگی و مدلسازی معادلات ساختاری در نرم افزار SPSS26 و PLS4 Smart انجام گرفت. نتایج بیانگر تفاوت معنی دار بین روستاهای موردمطالعه بود به گونه ای که در تمام ابعاد زیست پذیری روستای شورین دارای میانگین بیشتر نسبت به روستاهای دره مرادبیگ و حیدره بود. متغیرهای مستقل درآمد غیر کشاورزی، فاصله تا شهر و تعداد خدمات با متغیر وابسته سطح زیست پذیری رابطه مثبت و معنی دار داشتند. در نهایت مشخص گردید که در متغیر وابسته زیست پذیری روستایی به ترتیب عامل های فیزیکی-زیرساختی، اقتصادی، اجتماعی-فرهنگی، محیطی و نهادی بیشترین تأثیر رادارند.
پژوهشگران	موسی اعظمی (نفر اول)، زهرا جابری (نفر دوم)، کاروان شانازی (نفر سوم)