مشخصات پژوهش

عنوان	تاثیرحضور میکروارگانیسم های اندوفیت در واکنش فیتوشیمیایی گیاه نعناع فلفلی به پرتوتابی فرابنفش
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	نعناع فلفلی‌،‌‌ پرتو فرابنفش‌، اندوفیت‌، ترکیبات پاداکسایشی
چکیده	نعناع فلفلی با نام علمی Mentha piperita گیاهی است چند ساله از خانواده نعناعیان که از زمان های قدیم به عنوان یک گیاه معطر و اشتها آور در صنایع بهداشتی، دارویی و غذایی به کار می رفته است. پرتو فرابنفش بخشی از طیف غیرمرئی از نور آفتاب است که تقریبا شامل 9 درصد از کل تابش خورشیدی است. به طور کلی محدوده فرابنفش در طیف نوری به سه محدوده طول موج تقسیم می شود: UV-C (280-200 نانومتر) که برای موجودات بسیار مضر است، UV-B (320-280 نانومتر) است که این طول موج تشکیل دهنده تنها حدود 5/1 درصد از کل طیف است و اثرات مخرب به گیاهان وارد می کند وUV-A (400-320 نانومتر) که حدود 3/6 درصد از تابش خورشیدی ورودی و بخش کم خطر اشعه فرابنفش است. اندوفیت ها میکروارگانیسم های قارچی و باکتریایی همزیست برخی گیاهان هستند که درون گیاه کلونی ایجاد می کنند. اندوفیت ها اولین بار توسط دباری در سال 1879 به موجوداتی که درون گیاه زندگی می کند معرفی شدند. تاکنون گزارشات متعددی در ارتباط با اندوفیت ها ارائه شده اند که بیان می کنند تحمل گیاه در شرایط تنش های محیطی که شامل تنش های دمایی، شوری، خشکی و آفات و بیماری ها هستند تحت تاثیر حضور اندوفیت ها افزایش می یابد (رودریگیز و همکاران، 2004). اندوفیت ها یکی از مکانیسم های دفاعی گیاهان می باشند که تا حدودی سبب افزایش مقاومت گیاه و کاهش اثرات مخرب تنش ها در گیاهان می شوند. در حال حاضر این واقعیت که اندوفیت ها در بافت هایی از گیاهان زنده اقامت دارند قابل انکار نیست ولی در کشاورزی، پزشکی و صنعت کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. اندوفیتها به عنوان یکی از عوامل تولید ماده موثره ی دارویی در گیاهان دارویی در نظر گرفته شده اند. متابولیت های ثانویه تولید شده توسط اندوفیتها باعث بهبود رشد اندام ها و اثرات سودمند بر روی گیاهان میزبان می شود که تحریک رشد گیاه، تثبیت نیتروژن و القاء مقاومت به تنش هایی مانند خشکی را در پی دارد (انجم و چاندرا، 2015). هدف از این پژوهش، ارزیابی اثر تابش پرتو فرابنفش A و B در حضور و عدم حضور اندوفیت بر برخی صفات فیتوشیمیایی به ویژه تولید ترکیبات فنلیک در گیاه دارویی نعناع فلفلی بود.
پژوهشگران	مریم نعمتی (نفر اول)، علی عزیزی (نفر دوم)، فاطمه عمرانی (نفر سوم)