|
عنوان
|
مقایسه اثر بسته بندی های زیست تجزیه پذیر و زیست تجزیه ناپذیر بر تغییر اقلیم و سلامت جامعه
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده کنفرانسی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
آلودگی، بسته بندی، زیست تجزیه پذیر، گازهای گلخانه ای، محیط زیست
|
|
چکیده
|
ضایعات حاصل از مواد غذایی موجب هدررفت غذا‌ها در طول زنجیره تأمین مواد غذایی می‌گردد. یکی از راه‌های افزایش طول عمر نگهداری مواد غذایی بسته‌بندی آن‌ها با پلیمر‌های مختلف است. در بسته‌بندی‌های سنتی پلاستیک‌های مبتنی بر صنعت پتروشیمی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در پاسخ به تقاضای رو به رشد برای پایداری و ایمنی زیست‌محیطی، اخیراً تحقیقات زیادی بر روی توسعه مواد بسته‌بندی مواد غذایی به صورت تجزیه‌پذیر و زیست سازگار متمرکز شده است. منابع طبیعی رو به زوال، اقتصادهای جهانی را به سمت توسعه پایدار سوق می‌دهد. بنابراین استفاده از پلیمر‌های زیستی و بسته‌بندی‌های هوشمند تشکیل شده با مواد زیست طبیعی به عنوان جایگزینی برای پلاستیک‌های مبتنی بر سوخت‌های فسیلی توجه بیشتری را به خود جلب کرده است. دفع این نوع از بسته‌بندی‌ها در محیط زیست موجب ایجاد آلودگی در خشکی‌ها و آبراه‌ها خواهد شد. از سوی دیگر سوزاندن پلیمر‌های زیست‌تجزیه‌ناپذیر موجب تولید گازهای گلخانه‌ای به ویژه کربن دی اکسید شده و در نهایت با آسیب دیدن لایه اوزون، گرمایش جهانی افزایش می‌یابد. نگرانی-های فزاینده در مورد تأثیر ضایعات مواد غذایی و مواد زیست تجزیه ناپذیر بر محیط زیست، تمایل مصرف‌کننده به غذاهای آماده با ماندگاری بیشتر و پایداری سوخت‌های فسیلی، باعث افزایش کاربرد فناوری‌های نوین مانند نانو برای توسعه یا یافتن جایگزین‌هایی برای بسته‌بندی سنتی شده است. فناوری نانو با انتخاب پلیمر‌های زیست تجزیه‌پذیر، در دسترس، کم هزینه و پایدار در تولید بسته‌های نوین اصلاح شده، هوشمند و فعال نقش مؤثری ایفا کرده است. هدف از این مقاله مروری، بررسی کاربرد فناوری نانو در توسعه پایدار بسته‌بندی‌های زیست‌سازگار برای پیشگیری از افزایش گرمایش جهانی و سایر چالش‌های زیست‌محیطی از جمله آلودگی محیط می‌باشد.
|
|
پژوهشگران
|
نرگس شیرنوش (نفر اول)، آریو امامی فر (نفر دوم)
|