|
عنوان
|
تأمّلی بر روششناسی آیندهپژوهی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
آیندهپژوهی، اسلام، محیط های نظامی، روش تیقیق آمیخته، زاویه بندی.
|
|
چکیده
|
هدف تاکنون بسیاری از متون معتبر آینده پژوهی به ضرورت استفاده از روشهای متنوع در تحقیقات آینده پژوهی اشاره کرده اند اما اغلب شیوه کاربست آن را به ابتکار محقق واگذار کرده اند و بدین لحاظ شاهد نوعی در هم ریختگی در این حوزه است؛ لذا این پژوهش با هدف کاربست راهبرد روش تحقیق ترکیبی یا زاویه بندی در چارچوب مطالعات آینده پژوهانه ارائه شده است. روش این پژوهش از دید هدف نظری و رویکرد ،آن تطبیقی تحلیلی و بدیهه گرایی است همچنین از دید گردآوری دادهها از نوع تحلیلی اکتشافی است. - یافته ها: در این نوشتار روشهای رایج در آینده پژوهی با نیم نگاهی به کاربردهای منصور برای آنها در حوزه های نظامی، مرور شد و از رهگذر لزوم تکثرگرایی در میان رشته ها و به کمک راهبرد تحقیقات زاویه بندی، سامانی برای روشهای متکثر کمی و کیفی مستعمل در آینده پژوهی ارائه شد و سعی شد، این سامان به دوگانه روشهای تجریدی وحیانی) و تجربی تعمیم یابد. نتیجه گیری در این مقاله نشان داده شد که بهره گیری از رویکرد زاویه بندی به افزایش صحت و کیفیت پژوهش های آینده پژوهی میانجامد همچنین با الهام گیری از مثلث بندی ارتکازات برای آمیختن عقل و نقل در هندسه معرفت دینی انجام شد که پیشتر سابقه ای از آن در دسترس محققین نبوده است. کلیدواژه ها: آینده پژوهی، اسلام محیطهای نظامی روش تحقیق آمیخته، زاویه بندی.
|
|
پژوهشگران
|
امیر حسین رهبر (نفر اول)، علیرضا نصر اصفهانی (نفر دوم)
|