|
چکیده
|
هدف علم، یکی از سوالات مهم معرفت شناسی بوده که دانشمندان در خصوص آن بحث های فراوانی را مطرح کرده اند. دستیابی به واقع شاید جذاب ترین غایتی است که برای علم تعریف شده است. علم، بر روی واقع تاکید می کند و هدفش رسیدن به آن است. این غایت در برابر ذهن و محتوای ذهنی قرار گرفته که هدف علم را انتزاع ذهنی می داند. از جمله با این تعلیل که واقع را به راحتی نمی توان شناخت و اساساً واقعیت چیزی نیست که همواره در دسترس باشد. اگر چه این بحث حتی در فلسفه علوم طبیعی نیز مطرح میباشد اما دشواری آن در علوم ارزشی مانند اخلاق و حقوق مضاعف است. آیا در حقوق و اخلاق نیز می توان از واقع گرایی دفاع کرد؟ آیا می توان ارزش های اخلاقی و حقوقی را دارای عینیت دانست؟ در پاسخ به این پرسش ها موضع گیریهای بنیادینی وجود دارد که این سخنرانی به تحلیل آنها پرداخته است.
|