|
عنوان
|
بررسی میزان اثربخشی توافقنامۀ پاریس در دعاوی داخلی تغییرات آب وهوایی از منظر حقوق بین الملل
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
حقوق بین الملل، تغییرات آب وهوایی، توافقنامۀ پاریس، دادگاههای ملی، دعاوی حقوقی داخلی
|
|
چکیده
|
چکیده دعاوی داخلی تغییرات آبوهوایی در سرتاسر جهان رو به افزایش است تا جایی که تبدیل به یک پدیده فراملی با اهمیت روزافزون شده است. در سطح بینالمللی، توافقنامه پاریس، اگرچه هنوز در مراحل اولیه است، اما بهعنوان عنصر اصلی چارچوب حاکمیت تغییرات آب وهوانقشی بسیار اساسی ایفا میکند. این پژوهش که به شیوه توصیفی – تحلیلی صورت گرفته، تالش نموده است تا با بررسی رابطه مبهم بین شکایات داخلی درتغییر اقلیم و توافقنامه پاریس، به این پرسش اساسی پاسخ دهد که حقوق بین الملل، چه رویکردی را درخصوص میزان اثربخشی توافقنامۀ پاریس در دعاوی داخلی تغییرات آبوهوایی اتخاذ نموده است؟ نتیجه پژوهش حاضر نشان می دهد که تعامل پویا بین دعاوی قضایی داخلی و توافقنامۀ پاریس ممکن است کارایی کلی هر دو رژیم را بهبود بخشد. به عبارت دیگر از یکسو، بررسی ساختار و مفاد قرارداد پاریس مسیرهایی را نشان میدهد که در حال حاضر مورد استفاده قرار میگیرند یا میتوانند در دعاوی قضایی بیشتر مورد بررسی قرار گیرند و از سوی دیگر، دعاوی قضایی میتوانند به توافقنامۀ پاریس با توجه به اجرا و پیشرفت بهسوی اهداف کلی کمک کرده و مکمل آن باشند. بنابراین ممکن است بیش از یک دیدگاه در مورد قانون تغییرات آبوهوا ارائه شود. ازآنجاییکه این قانون در سطوح مختلف عمل میکند، رویکرد »مشترک« پیشنهادی، به پیامدهای حمایت متقابل یا به مکمل بودن ابزارهای قانونی مربوط می شود.
|
|
پژوهشگران
|
میثم نوروزی (نفر اول)، مهدی اسکندری خوشگو (نفر دوم)
|