مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی خواص فیزیکی و مکانیکی کامپوزیت های پایه سیمان تقویت شده با سرامیک و پلیمر در معرض حمله سولفات ها
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	بتن. کامپوزیت. استحکام فشاری. ریز ساختار. سولفوریک اسید. سود سوز آور
چکیده	چکیده: امروزه استفاده از مواد مهندسی کامپوزیتی جایگزین استفاده از ترکیبات مختلف شده است. از دسته کامپوزیت های حائز اهمیت در صنایع ساخت و ساز و ساختمان، کامپوزیت های زمینه سیمان تقویت شده با انواع مختلف می باشد. با توجه به مطالعات صورت گرفته مشخص شد که بررسی خواص مکانیکی و فیزیکی نمونه های کامپوزینی زمینه بتن تولید شده با مقادیر مختلف آب و پلیمرپلی یورتان در دو حالت شامل ذرات تقویت کننده و فاقد ذرات تقویت کننده صورت نگرفته است. بنابراین در این پژوهش نمونه های کامپوزیت زمینه سرامیک تقویت شده با ماسه توسط مقادیر مختلف آب و پلیمر پلی یورتان در دو حالت حضور ذرات تقویت کننده (ماسه) و عدم حضور ماسه تولید شد. هدف بررسی خواص مکانیکی، فیزیکی و ریزساختار نمونه های تولید شده پس از غوطه وری در محیط های خورنده مختلف بود. به منظور بررسی تاثیر مخرب محیط های خورنده، نمونه های تولید شده در مقادیر مختلفی از آب، پلیمر پلی یورتان و ماسه در الکترولیت های سود سوزآور 10 و 5 درصد و سولفوریک اسید 10 و 5 درصد به مدت 70 روز غوطه ور شدند. در ادامه به منظور مشخصه یابی نمونه ها پس از غوطه وری، نمونه ها توسط آزمون های مکانیکی و فیزیکی مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور بررسی خواص فیزیکی از آزمون چگالی سنجی استفاده شد. نتایج آزمون چگالی سنجی نشان داد که چگالی نمونه های غوطه ور شده در سولفوریک اسید در حدود 10 الی 20 درصد از نمونه های غوطه ور شده در سود سوزآور کمتر می باشد. به منظور بررسی خواص مکانیکی نمونه ها از آزمون فشار استفاده شد. نتایج آزمون فشار نشان داد که به صورت کلی استحکام نمونه های تولید شده با آب نسبت به نمونه های تولید شده با پلیمرپلی یورتان در حدود 20 الی 30 درصد بیشتر می باشد. از طرفی مشخص شد در صورت استفاده از ماسه و تولید نمونه های بتنی کامپوزیتی، استحکام نمونه ها افزایش 75 درصدی از خود نشان می دهند. این در حالی بود که در نمونه های تولید شده با پلی یورتان که فاقد ذرات تقویت کننده ماسه هستند با افزایش مقدار پلی یورتان از مقدار 9 درصد تا 32 درصد، استحکام نمونه ها 95 درصد افت کرد. در نمونه های تولید شده با آب (فاقد ماسه)، با افزایش مقدار آب از 9 درصد تا حدود 18 درصد استحکام 80 درصد کاهش و پس از آن با افزایش مقدار آب تا حدود 22 درصد استحکام بهبود پیدا می کند. بهبود استحکام در حدی نیست که
پژوهشگران	شهاب کاظمی (استاد راهنما)، رضا رضوانی زاده (دانشجو)