چکیده
|
روغنهای پسماند خوراکی یکی از عوامل مهم آلوده کننده آب است. یک عادت کاملاً اشتباه که متأسفانه در بین مردم بسیار رایج است، دور ریختن روغن پخت و پز استفاده شده حاصل از سرخ کردن، در سینک یا سط ل زبالطه است روغن پسماند خوراکی، اثرات مخربی بر محیط زیست دارد. پسماند روغن های خوراکی مطی تواننطد بطه داخطل زمین تخلیه شده و به آب های زیرزمینی که منبع مهمی برای آب آشامیدنی هستند نفوذ کند. یک لیتر روغطن مرطر شده می تواند یک میلیون لیتر آب را آلوده کند و 25درصد آلودگی آب ناشی از روغن مرر شده است. بطر اسطا تحقیقات انجام شده در ایران، سالانه حدود 20درصد از 1.5میلیون تن روغن مرطر ی معطاد بطیش از 300000تطن روغن پسماند تولید میگردد. این حجم از پسماند روغن خوراکی باعث آلودگی آبهطای زیرزمینطی خواهطد شطد کطه برای جلوگیری از این معضل باید راهکاری اندیشید. مقاله حاضر پتانسیل پسماند روغن خوراکی را به عنوان یک منبع انرژی جایگزین در بسیاری از کاربردهای متفرقه به دلیل خواص یزیکوشیمیایی مناسب آن مورد بحث قرار می دهطد. در حا حاضر، استفاده از سوخت زیست تخریب پذیر برای مقابله با رشد سریع جمعیت و همچنین صطنعتی شطدن و حفظ محی ی پاک م لوب است. با این حا، نگرانی اصلی در یا تن منبع انرژی جایگزین، هزینه تولید بالای آن اسطت که می تواند با استفاده از یک ماده ارزان تر مانند پسماند روغن خوراکی جبران شطود. تطرانا اسطتری شطدن پسطماند روغن خوراکی با الکل، متداو ترین رآیند م العه شده در تبدیل پسماند روغن خوراکی بطه بیطودیز اسطت. اگرچطه تولید بیودیز یکی از کاربردهای جذاب پسماند روغن خوراکی است، که میتواند وابسطتگی بطه اسطتفاده از گازوئیطل مبتنی بر نفت را کاهش دهد که امروزه حوزه اصلی مورد توجه است
|