مشخصات پژوهش

عنوان	پیامد کاربرد پادزیست های مترونیدازول، سفیکسیم و آموکسی سیلین در خاک های آلوده و ناآلوده به فلزهای سنگین بر ریزجانداران خاک و برهمکنش های زیستی گیاه لوبیا سبز (Phaseolus Vulgaris L.)
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	آموکسی سیلین، سفیکسیم، مترونیدازول، شناسه های مورفولوژی و فیزیولوژی لوبیا سبز، فراوانی ریزجانداران و شناسه های زیستی خاک، پایداری پادزیستی
چکیده	هر سال اندازه فراوانی از مواد دارویی برای پیشگیری و درمان بیماری های آدمیان و جانوران به کار می رود. در سال 2021 کاربرد پادزیست ها به بیش از 100000 تن در سراسر جهان رسید. نزدیک 80 درسد از پادزیست های به کار رفته در درمان، بدون دگرگونی یا به ریخت دگرگون شده در زیستگاه ها رها می شوند. پادزیست ها از راه کودهای جانوری یا آب آبیاری با پساب های شهری، به خاک های کشاورزی می رسند. بنابراین، پادزیست ها و فراورده فروزینگی آنها می توانند بر زندگی میکروفلور خاک و گیاهان پیامد داشته باشند. آموکسی سیلین، سفیکسیم و مترونیدازول از پرکاربردترین پادزیست ها در ایران و جهان هستند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) از سال 2014 پایداری پادزیستی را یکی از تهدیدهای جهانی شناخته است. از سوی دیگر گزارش ها نشان می دهند که بیش از 50 درسد زمین ها در سراسر جهان به ویژه در کشورهای روبه پیشرفت، به فلزهای سنگین آلوده هستند. آنها زهری و پایدار بوده و از راه زنجیره خوراکی در جانداران انباشته می شوند که می توانند برای بومسازه خاک و بهداشت مردم زیانبار باشند. افزون بر آن، افزایش ریزجانداران دارنده ژن های پایداری پادزیستی وابسته به فلزهای سنگین در این گونه خاک ها یک چالش زیستی بزرگ است. پژوهش ها نشان داده اند که فلزهای سنگین می توانند به گونه چشم گیری جابجایی ژن های پایداری پادزیستی را در سویه های بومی افزایش دهند. هدف این پژوهش در گام یکم، شناخت و ارزیابی پاسخ گروه های گوناگون ریزجانداران بومی سه خاک با آلودگی فلزی ناهمانند به رهاشدن پادزیست های پرکاربرد در خاک بود که برای آن در یک بازه 90-روزه شناسه های زیستی همچون تنفس و بهرمتابولیکی، درسد باکتری های پایدار و همچنین شناسه پایداری پادزیستی بررسی گردید. در آغاز از لایه رویین (30-0 سانتی متری) خاک معدن آهنگران در جاده اراک-ملایر با آلودگی فلزی بالا، چراگاه پیرامون آن با آلودگی فلزی میانه و یک خاک کشاورزی در دانشگاه بوعلی سینا که بدون آلودگی فلزی بود، نمونه برداری شد. پس از شناسایی ویژگی های پایه خاک و اندازه گیری آلودگی فلزی آنها، سوسپانسیون های آبی از سه پادزیست پرکاربرد آموکسی سیلین، سفیکسیم و مترونیدازول آماده شد و به هر یک از خاک ها در دو تیمار 100 و 200 میلی گرم پادزیست در کیلوگرم معادل خاک خشک افزوده شد. این گام یک تیمار گواه (بدون پادزیست) نیز داشت که همگ
پژوهشگران	علی اکبر صفری سنجانی (استاد راهنما)، زیبا نجف زاده نوبر (دانشجو)