|
عنوان
|
رابطه بلوغ و رشد در فقه امامیه
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
بلوغ، رشد، رشد جزایی، رشد مدنی، رشد در معاملات .
|
|
چکیده
|
کی از موضوعات فقهی که در حال حاضر از اهمیت خاصی برخوردار است مساله بلوغ و ر شد است. رشد و کمال طبی عی انسان در بلوغ است که باعث حفظ عقل و نسل آدم ی م ی شود و عقلانیت او قدرت و قوت می گیرد. این حالت گذر از دوران طفولی ت به مرز کمال و ر سیدن به رتبه مردان و زنان است. از این رو و بر اساس علم پزشکی و آیات قرآ نی اگر احتلام در وقت مناسب خود پ دی د آی د بلو غ حاصل می آی د و براساس قرآن و دیدگا ه بیشتر فقها ی امامیه ، فقط بلوغ جنسی نشانه پایان یافتن دوران کودکی و تحقق کامل مسئولیت بر فرد است. انسان در دوران کودک ی دارا ی حقوق ی است، اما به دلیل نقصان در فهم و ادراک وکامل نشدن اراده، فاقد مسئولی ت بوده و بای د مورد حمایت قرار گیرد. در فقه اسلامی بلوغ، نقطه شروع مسئولیت و اهلیت برا ی استیفای حق است. بین بلوغ و رشد ملازمه قطعی وجود ندارد لیکن بطور کلی بلوغ با مراتب ی از رشد همراه است . در فقه، سن بلوغ، اماره ر ش د دانسته نشده است، بلکه مشهور بر این عقیده اند که رشد بای د احراز شود، خو اه قبل ادن به سن بلوغ، یا بع د از آن. در تحقیق پیش رو به بررسی رابطه بلوغ و رشد در فقه امامیه می پردازیم . و
|
|
پژوهشگران
|
قدرت اله نیازی (استاد راهنما)، مرتضی جوزی (دانشجو)
|