عنوان	مطالعه اثرات حفاظتی الکارنیتین در بافت کلیه موش سفید کوچک آزمایشگاهی مواجه شده با متوترکسات
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	متوترکسات، الکارنیتین، کلیه، هیستومورفومتری، هیستومورفولوژی .
چکیده	مقدمه و هدف: متوترکسات (MTX) جایگاه منحصر به فردی در درمان اختلالات مختلف مانند RA دارد و دارای معایبی مانند سمیت سمیت کلیوی است. معایب و عوارض طولانی مدت MTX دلایل اصلی ناراحتی بیماران است. بنابراین، رویکردهای جدیدی برای بهبود تحمل بیماران و کاهش عوارض جانبی MTX مورد نیاز است. لذا با توجه به اثرات آنتی اکسیدانی ال کارنیتین، این مطالعه با هدف بررسی اثرات حفاظتی ال کارنیتین در بافت کلیه موش های تیمار شده با متوتروکسات انجام شد. روش کار: در این مطالعه تجربی، 24 سر موش سوری نر نژاد NMRI به چهار گروه شش تایی تقسیم شدند. 1- گروه کنترل با دریافت داخل صفاقی 0.2 میلی لیتر آب مقطر، 2- گروه MTX با دریافت داخل صفاقی 20 mg/kg داروی متوتروکسات یک بار در هفته، 3- گروه L-carnitine با دریافت خوراکی ال کارنیتین با دوز200 mg/kg سه بار در هفته و 4- گروه MTX+L-carnitine. همه گروه ها پنج هفته تیمار شدند. بعد از آسان کشی به روش جابجایی مهره های گردن، بافت کلیه به منظور بررسی تغییرات هیستومورفولوژی و هیستومورفومتری نمونه برداری شد. یافته ها: ارزیابی تغییرات بافتی در کلیه نشان داد که متوتروکسات باعث نکروز، التهاب، تحلیل جسمک های کلیوی و پرخونی در کلیه شده بود و مصرف ال کارنیتین توانست تا حدودی این عوارض را برطرف کند. همچنین مطالعه هیستومورفومتری کلیه مشخص کرد که مصرف متوتروکسات باعث کاهش قطر گلومرول، کپسول بومن، لوله پیچ خورده نزدیک و دور، بخش نازک و ضخیم لوله هنله و لوله جمع کننده ادرار به صورت معنی دار شده بود (0.05 > p) و مصرف ال کارنیتین به همراه متوتروکسات به صورت معنی دار توانسته بود این پارامترها را بهبود بخشد (0.05 > p). نتیجه گیری: از نتایج بدست آمده در این مطالعه، می توان چنین نتیجه گرفت که مصرف ال کارنیتین به عنوان یک آنتی اکسیدان و متعادل کننده انرژی سلول ها می تواند با افزایش انرژی اثرات سوء داروی متورتروکسات را در بافت کلیه کاهش دهد.
پژوهشگران	علی کلانتری حصاری (نفر اول)، محمد بابائی (نفر دوم)، مهسا حلاج صلاحی پور (نفر سوم)