مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی اثر انگل های گوارشی در میش های مهربان
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	انگل های گوارشی، عوامل زیستی، میش مهربان همدان
چکیده	امروزه معضل انگل های دستگاه گوارش به عنوان یکی از شایع ترین عفونت ها در دام، سبب مشکلات عملکرد تولیدی دام ها از جمله تاخیر در رشد، کاهش یا از دست دادن وزن و عملکرد تولیدمثلی مانند باروری را شده است. این مطالعه با هدف تخمین میزان فراوانی انگل های دستگاه گوارش و ارتباط آن با عوامل زیستی شامل سن، وزن، نوع زایش (تک یا چندقلوزا) و وضعیت فیزیولوژیکی گوسفند ماده نژاد مهربان در همدان در فصل بهار انجام شد. تعداد 79 نمونه مدفوع ، با روش ویلیس برای شناسایی انگل ها استفاده شد. از 79 حیوان، 39 حیوان آلوده (36/49 درصد) به یک یا چند گونه انگل آلوده بودند. هفت گونه انگل شناسایی شد. بالاترین عفونت ناشی از ایمریا(78/22 درصد)و کمترین عفونت مربوط به دیکروسلیوم(2/1 درصد) بود. عفونت ناشی از مارشالاژیا، نماتودیروس، مونیزیا، تریشوریس و استرونژیلوئیدس به ترتیب با شیوع 92/13، 86/8، 92/13، 86/8 و 53/2 درصد در میش ها بود. اطلاعات اپیدمیولوژیک بر حسب سن نشان داد که شیوع عفونت انگلی با افزایش سن حیوانات کاهش یافته و از نظر آماری معنی دار نبود(05/0 > p). شیوع عفونت های انگلی در میش های آبستن (50٪) بیشتر از میش های غیرآبستن(83/43٪) بود. در بررسی اثر صفت چندقلوزایی بر شیوع عفونت های انگلی مشخص شد، شیوع عفونت در میش های چند قلوزا (77٪) نسبت به تک قلوزاها (42٪) بیشتر است. به نظر می رسد کاهش یا افزایش وزن دام، سن، نوع تغذیه و میزان انرژی دریافتی بر میزان آلودگی انگلی گوارشی تاثیرگذار باشد.
پژوهشگران	صدیقه اکبر نژاد نشلی (نفر اول)، احمد احمدی (نفر دوم)، زینب صادقی دهکردی (نفر سوم)