مشخصات پژوهش

صفحه نخست /بررسی چالش ها و مسائل مراکز ...
عنوان بررسی چالش ها و مسائل مراکز مثبت زندگی در راستای ارائه خدمات بهینه در بهزیستی استان همدان
نوع پژوهش طرح پژوهشی خاتمه یافته
کلیدواژه‌ها سازمان بهزیستی، مددجویان بهزیستی، مدیران و کارشناسان مراکز مثبت زندگی، مراکز مثبت زندگی
چکیده هدف از پژوهش حاضر شناسایی چالش ها و مسائل مراکز مثبت زندگی در راستای ارائه خدمات بهینه در بهزیستی استان همدان بود. روش پژوهش آمیخته با طرح ترکیبی اکتشافی متوالی (کیفی–کمی) بود. جامعه آماری در بخش کیفی شامل آگاهان به موضوع و در بخش کمی شامل مدیران، کارشناسان بهزیستی، مسئولین، مددکاران و مددجویان مراکز مثبت زندگی استان همدان بود. نمونه آماری شامل 197 از مدیران، کارشناسان بهزیستی و مسئولین و مددکاران مراکز مثبت زندگی و 469 نفر از مددجویان در مراکز مثبت زندگی استان همدان بود که به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه عمیق و پرسشنامه محقق ساخته با روایی و پایایی مورد تایید گردآوری شدند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مانند آزمون تحلیل عاملی اکتشافی، کلموگرف- اسمیرنف، من ویتنی یو و کروسکال-والیس و مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهای SPSS 26 و Smart PLS 3 تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که مهم ترین چالش ها و مسائل مراکز مثبت زندگی بهزیستی استان همدان به ترتیب ضریب اثر عبارت اند از: (1) محله محور و اجتماع محور بودن، (2) فرآیند ارائه خدمات، (3) تجهیزات اداری و کارکنان، (4) تعرفه های ارائه شده برای خدمات، (5) وضعیت ساختمانی، (6) تکمیل فرم اطلاعات اولیه و مصاحبه با مددجو، (7) وضعیت اختصاصی و عملکرد، (8) پودمان آموزشی، (9) تکمیل فرم گزارش بازدید منزل و (10) فرایند ثبت و پیگیری اعتراض بود. نتایج نشان داد که میزان چالش ها و مسائل مراکز مثبت زندگی بهزیستی در بین شهرستان های استان همدان (01/0P<) و نیز بر اساس سمت مدیران و کارشناسان (05/0P<) به طور معنی داری متفاوت بود. هم چنین یافته-ها نشان داد عوامل مؤثر در رضایت مددجویان از مراکز مثبت زندگی بهزیستی استان همدان به ترتیب ضریب اثر عوامل: (1) سهولت دسترسی و ارائه خدمات، (2) پاسخگویی مسئولانه، (3) اطلاعات دریافتی کارکنان، (4) فضای اداری و تخصصی کارکنان، (5) پیگیری روند امور، (6) امور مالی و (7) تغییر محل استقرار، تعویض کارکنان و دفعات بازدید بود. نتایج نشان داد بین میانگین رتبه رضایت از مراکز مثبت زندگی بین مددجویان بر اساس جنسیت، تحصیلات، وضعیت سرپرستی، نوع تحت پوشش، محل سکونت آنان تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0
پژوهشگران نصرالله عرفانی (همکار)، سجاد مومنی (همکار)