|
عنوان
|
انواع پارکهای کشاورزی و غذایی در هلند: چشم اندازها و تنگناها
|
|
نوع پژوهش
|
سخنرانی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
پارک غذایی-کشاورزی، فرآوری غذایی، کشت در محیط کنترل شده، استفاده بهینه از منابع، شهرک های کشاورزی
|
|
چکیده
|
بخش کشاورزی، به عنوان محور رشد و توسعه بسیاری از اقتصادها و وسیله گذار آنها به اقتصاد صنعتی مدرن بوده است. اما در جهان در حال توسعه امروز، این بخش در مقایسه با سایر بخش های تولیدی و خدماتی، بهره وری پایین تری دارد. به همین جهت در سال های اخیر، تلاش های علمی و سیاست گذاری در بخش کشاورزی، به دنبال دستیابی به اهدافی نظیر ارتقا، کمیت و کیفیت محصول تولیدی و استفاده بهینه از منابع محدود آب شیرین، خاک، انرژی، سوخت و نهاده های کشاورزی بوده است. تحولات رخ داده در جهان در حال توسعه امروز، نظیر صنعتی شدن، جهانی شدن، رشد جمعیت، تغییر ماهیت زندگی روستایی، افزایش شهرنشینی، کاهش اشتغال کشاورزی، تغییر ترجیحات مصرف کننده به سمت مواد غذایی بسته بندی شده، آماده و نیمه آماده، سالم و ایمن، و در عین حال محدودیت های تولیدی نظیر منابع محدودی همچون زمین قابل کشت و منابع آب، خشکسالی، افزایش پدیده های حدی آب وهوایی و تغییرات اقلیمی که تولید بخش کشاورزی را تحت تاثیر قرار می دهند، جملگی صاحب نظران را به این اعتقاد رسانده است که تولید کشاورزی به شکل سنتی دیگر پاسخگوی نیازهای جامعه امروز نیست. یکی از بسترهای جدیدی که برای تغییر سازمان تولید در بخش کشاورزی و ورود دانش و فناوری و مصرف بهینه منابع، در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است، تولید در محیط های کشت حفاظت شده نظیر گلخانه ها، تولید در شهرک ها و پارک های کشاورزی از طریق ترکیب انواع فعالیت های کشاورزی و غیرکشاورزی است. هدف از ایجاد شهرک های کشاورزی، ایجاد یک محیط مناسب و کنترل شده، مدیریت کارا و بهینه منابع و بطور خاص صرفه جویی و استفاده بهینه از منابع آب در در مقایسه با کشت های فضای باز، یکپارچه سازی امکانات زیربنایی نظیر راه های ارتباطی، تامین انرژی، کاهش هزینه سوخت و حمل و نقل، نیروی انسانی، نزدیکی به بازارهای مصرف، هم افزایی فعالیت ها و انتقال تجربه و دانش است
|
|
پژوهشگران
|
مصطفی بنی اسدی (نفر اول)
|