عنوان	تدوین مدل پیش بینی یادگیری خودانگیخته بر اساس سبک های یادگیری و انگیزش پیشرفت با نقش واسطه ای تفکر انتقادی در دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	انگیزش پیشرفت، تفکر انتقادی، سبک های یادگیری، یادگیری خودانگیخته
چکیده	یکی از اصلی ترین مولفه های اثرگذار بر یادگیری موفق، خودانگیختگی در یادگیری است که می تواند متاثر از سبک های یادگیری و انگیزه ی پیشرفت افراد باشد. هدف پژوهش حاضر تدوین مدل پیش بینی یادگیری خودانگیخته بر اساس سبک های یادگیری و انگیزش پیشرفت با نقش واسطه ای تفکر انتقادی است. با توجه به نوع اهداف و فرضیه ها و روش جمع آوری داده ها روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری کلیه ی دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا در سال تحصیلی 1401ـ1400 بوده اند. با توجه به نوع پژوهش و حجم جامعه تعداد 372 نفر به صورت خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش شامل مقیاس راهبردهای یادگیری خودانگیخته پینتریچ و دیگروت(1990)، مقیاس سبک های یادگیری کلب(1985)، مقیاس انگیزش پیشرفت هرمنس(1970) و مقیاس تفکر انتقادی ریکتس(2003) بود. نتایج معادلات ساختاری نشان داد هر چهار سبک یادگیری، انگیزش پیشرفت و همچنین تفکر انتقادی با یادگیری خودانگیخته رابطه ی مستقیم معنادار دارند. نتایج روابط غیر مستقیم نیز نشان داد که سبک های یادگیری و انگیزش پیشرفت با میانجی گری تفکر انتقادی با یادگیری خودانگیخته رابطه ی معنادار دارند. بنابراین از جمله متغیرهای کمک کننده در یادگیری خودانگیخته، سبک های یادگیری و انگیزش پیشرفت به واسطه تفکر انتقادی در دانشجوبان است.
پژوهشگران	ابوالقاسم یعقوبی (استاد راهنما)، مریم نجفی مقدم (دانشجو)، شهریار یارمحمدی واصل (استاد مشاور)، طاهره حق طلب (استاد مشاور)