|
عنوان
|
بررسی آرشیتکچر بخش باالیی سازند آغاجاری (عضو لهبری) حوضه ی رسوبی لرستان، ناودیس افرینه
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده کنفرانسی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
سازند آغاجاری، عضو لهبری ، افرینه، لرستان
|
|
چکیده
|
در این پژوهش برای اولین بار سازند آغاجاری (آخرین سازند از گروه فارس) در حوضه ی رسوبی لرستان از دیدگاه رسوب شناسی مورد مطالعه قرار میگیرد. بیشترین ضخامت سازند آغاجاری در حوضه ی رسوبی لرستان در ناودیس افرینه واقع شده است. ضخامت سازند آغاجاری در این ناودیس به بیش از 1111 متر میرسد و از نظر لیتولوژی توالی از شیل، مادستون، سیلتستون و ماسه سنگ به رنگ قرمز آجری میباشد که به صورت ریتمی در کل برش به صورت درشت شونده و ضخیم شونده به سمت بالا تکرار شده است. در بخش پایینی این سازند ماسه سنگها ریز دانه و به ندرت ضخامت آنها به بیش از 1 متر میرسد حال آنکه ماسه سنگهای بخش بالایی این سازند درشت دانه تر و بسیار ضخیم لایه تر (صخره ای) میشوند. ساختارهای رسوبی بخش پایینی این سازند از نوع ریز مقیاس میباشند در صورتی که در بخش بالایی، ساختارهای رسوبی به صورت بزرگ مقیاستر مشاهده میشوند. بررسیهای صحرایی نشان میدهد بخش بالایی سازند آغاجاری (عضو لهبری) به دلیل داشتن پوینت بارهای ماس های، رسوبات دشت سیلابی، ساختارهای رسوبی نظیر ریپل مارکهای ریز جریانی، آثار گرو مارک، طبقه بندی مورب بزرگ مقیاس درون کانال، ساختارهای کنده شده و پر شده، رسوبات لگ در قاعده کانال و فرسایشی بودن کف کانال، دوکفه ای های آب شیرین و تریس فسیلهای قارهای به یک سیستم رودخانه ی مئاندری ماسه ای دور از منشأ نسبت داده میشود که به احتمال زیاد تغذیه کننده دلتای ناودیس افرینه در زمان میوسن بالایی میباشد.
|
|
پژوهشگران
|
مصطفی صداقت نیا (نفر اول)، بهروز رفیعی (نفر دوم)، بیژن یوسفی یگانه (نفر سوم)
|