مشخصات پژوهش

صفحه نخست /بـررسی رابطه بین توسعه منابع ...
عنوان بـررسی رابطه بین توسعه منابع انسانی با وفاداری سازمانی و عملکرد شغلی کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سالتحصیلی 1401-1400
نوع پژوهش پایان نامه
کلیدواژه‌ها توسعه منابع انسانی، وفاداری سازمانی، عملکرد شغلی
چکیده هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین توسعه منابع انسانی با وفاداری سازمانی و عملکرد شغلی کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سالتحصیلی 1401-1400 است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی همدان به تعداد 550 نفر (200 نفر مرد و 350 نفر زن) بود. حجم نمونه آماری پژوهش براساس جدول کرجسی و مورگان به تعداد 225 نفر(81 نفر مرد و 144 نفر زن) تعیین شد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. در این پژوهش، برای جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامۀ استاندارد توسعه منابع انسانی شای (2004)، پرسشنامۀ وفاداری کارکنان ولز و همکاران (2011) و پرسشنامۀ عملکرد شغلی پاترسون (1996) استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه ها مورد تأئید استاد راهنما قرار گرفت. پایایی ابزار پژوهش، از طریق آلفای کرونباخ، 94/0 برای پرسشنامۀ توسعه منابع انسانی، 85/0 برای پرسشنامۀ وفاداری سازمانی و 76/0 برای پرسشنامۀ عملکرد شغلی برآورد گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی (جدول، فراوانی، درصد، نمودار، میانگین و انحراف معیار) و از روش های آمار استنباطی در حد (آزمون t تک گروهی، آزمون کالموگروف- اسمیرونوف، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها نشان داد که وضعیت توسعه منابع انسانی پایین تر از سطح متوسط، وفاداری سازمانی و عملکرد شغلی بالاتر از سطح متوسط می باشد. بین توسعه منابع انسانی و وفاداری سازمانی و هم چنین بین توسعه منابع انسانی و عملکرد شغلی، رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج تجزیه و تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که از میان مؤلفه های توسعه منابع انسانی، مؤلفه آموزش کارکنان و تسهیم دانش، توانایی پیش بینی وفاداری کارکنان را دارد. همچنین مؤلفه های آموزش کارکنان، تسهیم دانش و توانمندسازی، توانایی پیش بینی عملکرد شغلی کارکنان را دارند. همچنین از میان مؤلفه های توسعه منابع انسانی، مؤلفه تسهیم دانش بیشترین و مؤلفه آموزش کارکنان کمترین تأثیر را در وفاداری سازمانی دارند و نیز مؤلفه آموزش کارکنان بیشترین و مؤلفه توانمندسازی کمترین تأثیر را در عملکرد شغلی کارکنان دارند.
پژوهشگران سیروس قنبری (استاد راهنما)، حمیده کریمی (دانشجو)