مشخصات پژوهش

عنوان	تأثیر درمان تعاملی والد-کودک هیجان محور بر بهبود کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا به افسردگی
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	درمان تعاملی والد-کودک هیجانمحور، کارکردهای اجرایی، افسردگی
چکیده	پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان تعاملی والد-کودک هیجان محور بر بهبود کارکردهای اجرایی کودکان مبتال به افسردگی انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان پسر مبتال به اختالل افسردگی با دامنه سنی 0 الی 5/5 سال مراجعه کننده به مرکز مشاوره »شناخت نو« شهر اصفهان در سال 1999 بود. با روش نمونه گیری هدفمند تعداد 94 نفر از کودکان و والدین آنها انتخاب و به شیوه تصادفی ساده در دو گروه مساوی جایگزین شدند. برای گردآوری اطلاعات از چک لیست احساسات کودکان پیش دبستانی(لوبی و همکاران، 1440 )و مقیاس سنجش رفتاری کارکرد اجرایی- نسخه پیش دبستان(جیویا و همکاران، 1441 )استفاده شد. درمان تعاملی والد-کودک هیجان محور طی 10 جلسه یک ساعته به صورت هفتگی برای آزمودنیهای گروه آزمایش اجرا شد اما گروه گواه برنامه درمانی را دریافت نکرد و در لیست انتظار قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان تعاملی والد-کودک هیجانمحور بر بهبود کارکردهای اجرایی با ضریب اتای 11/4 تأثیر معناداری داشته است، همچنین این درمان بر مؤلفه های کارکردهای اجرایی شامل میزان تغییر، بازداری،برنامه ریزی، مهار هیجانی و حافظه فعال مؤثر بوده است. بر اساس نتایج می توان درمان تعاملی والد- کودک را به عنوان یک راهبرد درمانی برای والدین، جهت بهبود کارکردهای اجرایی به کار برد.
پژوهشگران	شهریار یارمحمدی واصل (نفر اول)، عظیمه السادات فاطمی (نفر دوم)، محمدرضا ذوقی پایدار (نفر سوم)، حسین محققی (نفر چهارم)