مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی اثر محدودیت غذایی و مصرف روغن ماهی بر ریخت شناسی روده کوچک و تغییرات سلول-های کبدی در جوجه های گوشتی
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	جوجه گوشتی، روده کوچک، روغن ماهی، محدودیت غذایی، هپاتوسیت
چکیده	مقدمه و هدف: افزایش سرعت رشد جوجههای گوشتی برخی عوارض از جمله بیماریهای متابولیکی نظیر آسیت و عارضه مرگ ناگهانی را در پی دارد و یکی از راهکارهای پیشنهادی برای کاهش این عوارض کاهش سرعت رشد پرندهها از طریق محدودیت غذایی است. از طرف دیگر منابع چربی غنی از نیز اثر شناخته شدهای در بهبود سالمتی دارند. آزمایش حاضر بهمنظور بررسی اثرات متقابل محدودیت غذایی و استفاده از روغن اسیدهای چرب امگا 6 ماهی در جوجههای گوشتی با محوریت مطالعه اثرات بافتی بر روده کوچک و کبد طراحی شد. تیمار، 5 و طرح کامالً تصادفی با 9 6 ×مواد و روشها: تعداد 375 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه از سویه راس 641 در قالب یک آزمایش فاکتوریل 6 یا 12 ساعت گرسنگی طی تکرار و 15 قطعه جوجه مورد استفاده قرار گرفتند. فاکتورهای مورد بررسی عبارت بودند از محدودیت غذایی در سه سطح صفر، 3 هفته اول دوره رشد و جایگزینی کل روغن جیره با روغن ماهی در سطوح صفر، 12 یا 11 روز آخر پرورش در دوره پایانی. ضریب تبدیل غذایی در اثر مصرف ها: محدودیت غذایی 12 ساعته طی هفته اول دوره رشد باعث کاهش مصرف خوراک و افزایش وزن روزانه شد و یافته روغن ماهی کاهش یافت. محدودیت غذایی باعث کاهش قطر هپاتوسیتها و حجم هسته هپاتوسیتها و افزایش حجم سیتوپالسم هپاتوسیتها و حجم سینوزوئیدهای کبدی شد. مصرف روغن ماهی باعث کاهش معنیدار قطر هپاتوسیت، حجم سیتوپالسسم و حجم سینوزوئیدهای هپاتوسیتها و نیز افزایشی وابسته به دز در حجم هسته هپاتوسیتها شد. در دودنوم و ژژنوم محدودیت غذایی باعث کاهش ارتفاع ویلی شد. نسبت عمق کریپت به ارتفاع ویلی نیز در دودنوم شد اما در ژژنوم اثری عکس مشاهده شد. دودنوم در اثر 12 ساعت محدودیت غذایی افزایش یافت. مصرف روغن ماهی به مدت 11 روز در انتهای دوره پرورش باعث افزایش معنیدار طول پرز در اثری منفی بر صفات تولیدی جوجههای گوشتی ایجاد ساعت محدودیت غذایی طی هفته اول دوره رشد، نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان دادند که 3 نمینماید و از طرف دیگر تغییرات قابل توجه بافتی مشاهده شده در کبد و بافت روده گواه مؤثر بودن برنامههای محدودیت غذایی و نیز مصرف روغن ماهی بر متابولیسم جوجههای گوشتی است.
پژوهشگران	احمدرضا رنجبری (نفر اول)، بهمن نویدشاد (نفر دوم)، محمدرضا اسدی (نفر سوم)، علی کلانتری حصاری (نفر چهارم)، فرزاد میرزایی قجه قشالق (نفر پنجم)