|
عنوان
|
ارتباط بار تمرینی و کیفیت کلی ریکاوری با وقوع آسیب های ورزشی در بازیکنان فوتبال
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
بار تمرینی، کیفیت کلی ریکاوری، آسیب های ورزشی، فوتبال
|
|
چکیده
|
سابقه و هدف: با توجه به پیامدهای منفی که آسیب ورزشی می تواند برای ورزشکار، تیم و سیستم بهداشت و درمان به همراه داشته باشند باید دنبال استراتژی های جهت پیشگیری از بروز آن ها بود. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین کیفیت کلی ریکاوری و بار کلی تمرینی با آسیب های ورزشی در بازیکنان فوتبال است. روش کار: مطالعه حاضر از نوع آینده نگر است. نمونه آماری مطالعه را 100 فوتبالیست مرد با دامنه سنی 16 تا 21 سال تشکیل میداد که بعد از دریافت کد اخلاق در سال 1399 - 1400 در شهرستان سنندج انتخاب شدند. برای ارزیابی کیفیت کلی ریکاوری بازیکنان از مقیاس کیفیت کلی ریکاوری استفاده شد. شدت فعالیت تقریباً 30 دقیقه بعد از مسابقه یا جلسه تمرینی با استفاده از مقیاس میزان فشار درک شده ثبت شد. برای محاسبه بار کلی تمرین مدت زمان هر جلسه تمرینی برحسب دقیقه در میزان فشار درک شده ضرب شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های t مستقل، معادلات برآورد تعمیم یافته و نمودار ROC استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که کیفیت کلی ریکاوری و میزان بار کلی تمرین با خطر وقوع آسیب های ورزشی ارتباط معنی داری دارد ) 5 / 0 > p (. یافته های تحقیق حاضر نشان داد که به ازای هر واحد کاهش در کیفیت کلی ریکاوری خطر وقوع آسیب های ورزشی 10 % و به ازای هر 100 واحد افزایش بار کلی تمرین خطر وقوع آسیب های ورزشی 3 درصد افزایش پیدا می کند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر اهمیت نظارت مکرر بر فرایند ریکاوری و بار تمرینی را برای به حداقل رساندن خطر آسیب دیدگی در بازیکنان جوان فوتبال نشان می دهد.
|
|
پژوهشگران
|
عین اله نادری (نفر اول)، شهاب الدین باقری (نفر دوم)، حامد امین پناه (نفر سوم)
|