|
چکیده
|
هدف این مطالعه، تأثیر پردازش سیگنال الکترومایوگرافی بر سینرژی عضلات اندام تحتانی حین راه رفتن بود. بدینمنظور، تعداد 20 نفر آزمودنی مرد (سن: 14/2±76/23 سال، جرم: 54/2±45/78 کیلوگرم، قد: 32/2±82/179 سانتی متر) از دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا به صورت تصادفی و در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها یک مسیر 15 متری را طی کردند .فعالیت الکترومایوگرافی سطحی عضلات راست رانی، پهن خارجی، پهن داخلی، دوسر رانی، نیم وتری، دوقلوی داخلی و درشت نی قدامی در دو فاز استانس و نوسان راه رفتن ثبت شد. سه گام موفق از هر تریال راه رفتن جهت تجزیه و تحلیل مورد استفاده قرار گرفت. در این مطالعه از روش الگوریتم تجزیه ماتریس نامنفی (Non- Negative Matrix Factorization Algorithm) برای به دست آوردن سینرژی های عضلانی و برای انجام الگوریتم تجزیه ماتریس نامنفی از نرم افزار متلب (2014a, MathWorks, USA) استفاده شد. همچنین برای مقایسه الگوی فعالیت عضلات در سه روش RMS, Envelopeو Averaging از تست آماری آنالیز واریانس یک سویه و برای مقایسه ی الگوی سینرژی ها در سه روش ذکر شده از همبستگی پیرسون استفاده شد. سطح معنی داری برای این مطالعه 05/0 در نظر گرفته شد و تمامی آزمون های آماری توسط نرم افزار spss نسخه 24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های این تحقیق نشان داد که در 7 عضله مذکور در دو فاز استانس و نوسان راه رفتن، روش های یکسوسازی سیگنال می تواند اعداد متفاوت و الگوی متفاوتی را ایجاد کند. همچنین الگوی سینرژی اول تا الگوی سینرژی چهارم بین دو رورش پردازش Envelope و RMS و در الگوی سینرژی پنجم روش Averaging با دو روش دیگر همبستگی قوی دارد. از این تحقیق می توان نتیجه گرفت روش های پردازش سیگنال های EMG می تواند بر روی الگوی فعالیت عضلات و الگوی سینرژی تاثیر بگذارد. به این صورت که روش Averaging با دو روش دیگر بسیار متفاوت بود و دو روش RMS وEnvelope شبیه به هستند. پیشنهاد می شود از روش Averaging به دلیل الگوی متفاوت نسبت به دو روش دیگر استفاده نشود.
|