مشخصات پژوهش

عنوان	تأثیر خودتنظیمی در مشاهده ی مدل ماهر بر کارکردهای یادگیری مشاهده ای و توانایی چرخش ذهنی
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	مهارت پرتاب دارت، خودتنظیمی، کارکردهای یادگیری مشاهده ای، توانایی چرخش ذهنی
چکیده	چکیده: یادگیری از طریق مشاهده به عنوان یکی از مهم ترین روش های آموزش مهارت ها می باشد. اخیرأ این مسئله مطرح شده که فرد از مشاهده ی مدل به دنبال فراگیری چه چیزی می باشد. بعبارتی، مشاهده چه کارکردی برای مشاهده کننده دارد. از سوی دیگر، تحقیقات نشان داده اند توانایی چرخش ذهنی که نقش مهمی در انجام بسیاری از مهارت های حرکتی و ورزشی دارد، می تواند تحت تأثیر تمرینات مشاهده ای قرار بگیرد. هرچند، محققین به دنبال یافتن راه های تأثیرگذاری بیشتر در یادگیری مشاهده ای هستند. در این راستا، اعتقاد بر آن است که عامل خودتنظیمی می تواند نقش بسزایی در افزایش بهره یادگیری داشته باشد. بنابراین، هدف تحقیق حاضر بررسی میزان تأثیرگذاری عامل خودتنظیمی در ارایه مدل بر کارکردهای یادگیری مشاهده ای و چرخش ذهنی بود. نمونه ی تحقیق حاضر شامل45 دانشجوی دانشگاهبوعلی سینا بودند که به طور تصادفی در سه گروه کنترل، خودتنطیم و جفت شده دسته بندی شدند. همه ی آزمودنی ها هم در مرحله ی پیش آزمون و هم در پس-آزمون پرسشنامه ی کارکردهای یادگیری مشاهده ای را تکمیل و آزمون چرخش ذهنی پترز و همکاران (1995) را اجرا نمودند. ولی گروه ها در نحوه اجرای مرحله ی اکتساب با هم متفاوت عمل کردند. بدین ترتیب که آزمودنی های گروه خودتنظیم 45 بار مهارت پرتاب دارت را بصورت فیزیکی تمرین کردند و در لابلای این تمرینات، به دلخواه خود در هر زمان و به هر تعداد که می خواستند، فیلم اجرای یک مدل ماهر (3 پرتاب) را مشاهده نمودند. در حالی که برای آزمودنی های گروه جفت شده مدل توسط آزمونگر ارائه می شد منتهی در همان کوشش هایی که همتایانشان در گروه خودتنظیم درخواست کرده بودند. گروه کنترل هم در مرحله اکتساب هیچ گونه تمرین بدنی و مشاهده ای دریافت نکردند. لازم به ذکر است که پس آزمون از هرسه گروه به صورت آزمون یادداری/انتقال 24 ساعته بعمل آمد. نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و مقایسه-های بعدی نشان دادکه در پس آزمون گروه های خودتنظیم و جفت شده در مقایسه با گروه کنترل عملکرد بهتری در پرتاب دارت داشتند ولی تفاوت معنی داری بین دو گروه تجربی مشاهده نشد. این نتایج حاکی از آنست که تمرین، صرف نظر از نوع آن، منجر به یادگیری شده است. هرچند عامل خودتنظیمی نقش بسزایی در افزایش یادگیری نداشته است. در ارتباط با کارکردهای یادگیری مشاهده ای، نتایج
پژوهشگران	حسن رهبان فرد (استاد راهنما)، مریم عین ابادی (دانشجو)