|
چکیده
|
اینک برندینگ ملی و تصویر ملت یکی از مسائل مهم برای بررسی جایگاه کشورها در سطح بین المللی است. دنیای امروز، متأثر از جهانی شدن و انقلاب های متعدد ارتباطات و اطلاعات، سیاست داخلی و خارجی کشورها را پشت ویترین-های انظار عمومی جهان قرار داده است و دولت ها را با نام های متمایز تجاری به افکار عمومی جهانی معرفی کرده است؛ از جمله می توان به برندینگ دولت سبز (دانمارک)، دولت ملی توسعه گرا (آلمان)، دولت دموکراسی خواه (ایالات متحده)، دولت حقوق بشری (کانادا)، دولت الکترونیک (سنگاپور) و ... اشاره کرد. دهکده جهانی کنونی، هم مفهوم و هم ساخت برند ملی کشورها را تغییر داده و صورت بندی کرده است. اینکه نام تجاری کشور، چه ویژگی هایی از یک کشور را نمایندگی کند، از این حیث حائز اهمیت است که آن کشور در مناسبات بین المللی خود می تواند آن را در جهت صدور برند، تصویرسازی چهره ملی کشور، تولیدات فرهنگی، فرهنگ حقوقی و ایماژهای مهم آن کشور برجسته سازی کند. یکی از مهم ترین وضعیت-های برندسازی ملی، تکیه بر چهره حقوقی و امنیتی یک کشور است. حقوق بشر نسل های چندگانه ای را پشت سر گذاشته است که یکی از آخرین تحولات نسلی حقوق بشری، نسل سوم حقوق بشر و حق بر صلح و توسعه است که طبق این حق، شهروندان بایستی در فضایی صلح آمیز به سمت توسعه اقتصادی و رفاه اجتماعی حرکت کنند. سوالی که مطرح می شود این است که چه ارتباطی بین حق بر صلح، توسعه و برندینگ ملی ایران و سوئد وجود دارد؟ در پاسخ به این سوال، فرضیه این است که تصویر و نشان ایران، نتوانسته برند صلح محوری چه در سطح داخلی و جامعه مدنی و چه در سطح بین المللی و افکار عمومی بین المللی را نمایندگی کند، و هم از این رو برای بهره برداری از حق بر صلح و حق بر توسعه، از شرایط برابر بین المللی برخوردار نیست، در عین حال برند سوئد به عنوان دولت حقوق بشری و دولت رفاه، بازتابی از برند دولت صلح محور و توسعه گرا بوده است و در نتیجه حق بر صلح و حق بر توسعه در پیوند با دولت رفاه سوئدی قرار گرفته است. همچنین این تحقیق در نهایت سیاست های توصیه ای برای ترمیم برند ملت صلح محور ایران عرضه می دارد.
|