|
چکیده
|
پسماندهای الکترونیکی و الکتریکی که اصطلاحاً e-waste نامیده می شوند، وسایل و تجهیزاتی هستند که با جریان الکتریسیته یا میدان مغناطیسی کار می کنند و به این دلیل پسماند نامیده می شوند که به انتهای عمر خود رسیده اند و یا دیگر استفاده ای ندارند. این وسایل بازه وسیعی نظیر انواع تجهیزات ارتباطی و فناوری اطلاعات، وسایل خانگی، تجهیزات پزشکی، اسباب بازی ها، وسایل تفریحی و تجهیزات بزرگ و کوچک شهری مانند نمایشگرها و هر دستگاهی که با جریان الکتریسیته و یا مغناطیسی کار می کند را شامل می شوند. گزارش یکی از سازمان های فعال در زمینه زباله های الکترونیکی نشان می دهد که در سال 2015 حدود 8/43 میلیون تن e-waste در دنیا تولیدشده است و پیش بینی می شود که تولید e-waste در سال 2020 به حدود 50 میلیون تن برسد. گزارش سال 2017 دانشگاه سازمان ملل اعلام کرده است که ارزش مواد اولیه قابل استحصال در زباله های الکترونیکی که در سال 2016 تولیدشده حدود 60 میلیارد دلار بوده که تنها جزئی از این مقدار بازیافت شده است. در بازیافت e-waste می توان از روش های مکانیکی، شیمیایی و متالورژی استفاده نمود. آنچه این طرح به دنبال آن است توسعه و صنعتی سازی فناوری بازیافت این زباله های با استفاده از ترکیبی از روش های فوق الذکر است. با توجه به گستردگی عناصر موجود در پسماندهای الکتریکی و الکترونیکی، استفاده از تنها یک روش نمی تواند موجب بازیافت بهینه عناصر مختلف و کاهش حداکثری خطرات آلایندگی پسماندها شود. این طرح به دنبال توسعه فناوری ترکیبی بازیافت و صنعتی کردن آن است تا بتوان بیشترین بازیابی عناصر موجود در زباله به ویژه فلزات گران بها را داشت در عین اینکه آلودگی های ناشی از عناصر آلاینده را به حداقل رساند.
|