|
چکیده
|
تقویت انعطاف پذیری در مواجهه با مخاطرات، عدم اطمینان و ریسک محیطی، اجتماعی- اقتصادی و سیاسی توجه دانشگاهیان و تصمیم گیرندگان را در رشته ها، بخش ها و مقیاس های مختلف جلب کرده است. در این میان تاب آوری به یک هدف مهم برای شهرها، به ویژه در مواجهه با تغییرات آب و هوایی تبدیل شده است. مناطق شهری، اکثریت جمعیت جهان را در خود جای داده اند و علاوه بر عملکرد به عنوان گره های مصرف منابع و مکان هایی برای نوآوری، هم در تئوری و هم در عمل به آزمایشگاه هایی برای تاب آوری تبدیل شده اند. بدین منظور در پژوهش حاضر پس از ارائه مقدمه ای در این زمینه، به مفاهیم مخاطره و تاب آوری، در بخش مبانی نظری پرداخته شده؛ در ادامه در یافته های پژوهش از جمله چارچوب برنامه ریزی شهر تاب آور پیشنهاد شده و در پایان نتیجه گیری و پیشنهادات آینده پژوهش ارائه شده است.
|