|
عنوان
|
تعیین ژنوتیپی کلاس های اینتگرون در سویه های سالمونلا تیفی موریوم جدا شده از نمونه های گاو و طیور
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
سالمونلا تیفی موریوم، مقاومت آنتیبیوتیکی، اینتگرون، طیور، گاو، PCR
|
|
چکیده
|
مقاومت آنتی بیوتیکی یک تهدید جدی جهانی و نگرانی فزاینده برای سلامت انسان، حیوان و محیط زیست محسوب میشود و در چند دهه گذشته، به دلیل ظهور، بقاء و گسترش باکتری های مقاوم به چند دارو در میان سالمونلا ها بخصوص سروتیپ تیفیموریوم که به عنوان یکی از شایعترین سروتیپ های بیماریزای سالمونلای مشترک بین انسان و دام می باشد، رایج تر شده است. از جمله مکانیسم های کسب مقاومت بر علیه آنتی بیوتیک ها در باکتریها، اینتگرونها هستند. اینتگرون ها، عناصر ژنتیکی متحرک با قابلیت انتقال ژن های مقاومت هستند که به کلاسهای مختلف تقسیم میشوند و در میان آنها بویژه اینتگرون های کلاس I، II و III از اهمیت زیادی برخوردارند. انواع ژن های کد کننده مقاومت آنتی بیوتیکی ممکن است بواسطه اینتگرون ها انتقال یابند. بنابراین شناسایی جدایه های حاوی اینتگرون ها، اطلاعات مفید و کاربردی را در مورد میزان و توسعه مقاومتهای آنتیبیوتیکی و استفاده صحیح از آنتی بیوتیک ها ارائه خواهد کرد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ژنوتیپی کلاسهای مختلف اینتگرون ها در سویه های سالمونلا تیفی موریوم جدا شده از نمونههای گاو و طیور بود. در این پژوهش، 53 سویه سالمونلا تیفی موریوم جدا شده از نمونههای گوشت مرغ (31 جدایه) و اسهال گوساله (22 جدایه) که در مطالعات پیشین بدست آمده و هویت آن ها به عنوان سالمونلا تیفی موریوم تأیید شده بود، مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور ابتدا جدایه-های مذکور در محیط های کشت باکتریایی احیاء شدند و سپس DNA آن ها با استفاده از روش جوشاندن استخراج شد. در ادامه با استفاده از پرایمر های اختصاصی اینتگرون ها و تکنیک مولتیپلکس PCR به جستجوی مولکولی این عناصر ژنتیکی پرداخته شد. طبق نتایج بدست آمده، از مجموع 53 جدایه، 25 جدایه سالمونلا تیفیموریوم مرغی دارای اینتگرونهای کلاس I و یا II بودند، در حالی که 18 جدایه گاوی از این نظر مثبت بودند. بعلاوه، 3 جدایه گاوی و 1 جدایه مرغی، فقط واجد اینتگرون کلاس I و یک جدایه مرغی نیز تنها واجد اینتگرون کلاس II بود. 4 جدایه گاوی و 6 جدایه مرغی نیز واجد هیچ یک از دو اینتگرون مذکور نبودند. همچنین، اینتگرون کلاس III در هیچ یک از جدایههای مورد مطالعه شناسایی نشد. نتایج مطالعه حاضر حاکی از فراوانی بسیار بالای ژنهای اینتگرون های کلاس I و II بود. به طوری که در مجموع بیش از 80 درصد از جد
|
|
پژوهشگران
|
پژمان محمودی کوهی (استاد راهنما)، نسرین صالحی (دانشجو)، علی اصغر بهاری (استاد مشاور)، تقی زهرائی صالحی (استاد مشاور)
|