|
عنوان
|
پژوهشی دربارۀ مسئلۀ «بازنمایی» در هنر پاپ
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
بازنمایی، هنرِ پاپ، اکسپرسیونیسمِ انتزاعی، انتراع گریِ پسانقاشانه، نشانه هایِ تصویری
|
|
چکیده
|
این مقاله بر آن است تا مسئلۀ «بازنمایی» را در «هنر پاپ» مورد بررسی قرار دهد. منظور از اصطلاح «بازنمایی» اینجا فرایندی است که طیِ آن مخاطب با قرار گرفتن در برابر اثر، واقعیتی بیرونی را از دلِ عناصرِ تصویریِ آن شناسایی می کند؛ واقعیتی که یا به «بازنمایی» چیزی واقعی در خارج ارجاع دارد و یا چیزی شبیه به آن برایِ ذهنش آشناست. بدین منظور، با بیانِ مقدمه ای از جایگاه این مسئله در سیرِ تاریخیِ هنرها، از هنرِ غارها تا هنرِ نیمه هایِ سدۀ بیستم، یعنی تا ظهور جریان هنر پاپ در دهۀ شصت، به دوره ای حدودا شصت ساله، از دهۀ آخرِ قرنِ نوزدهم تا دهۀ پنجاهِ قرنِ بیستم پرداخته شده که به دلایلِ مختلف، عنصرِ بازنمایی در اثرِ هنری به مُحاق می رود. اما دوباره با ظهور هنرِ پاپ است که از آن اعادۀ حیثیت می شود و عنصرِ آشنا (بازنمودی) دوباره به عناصرِ تصویری بازمی گردد و در سیرِ تداوم منطقی خود به یکی از مسائل محوری جریان پست مدرنیسم در هنر بدل می شود که تا کنون هم استمرار دارد. در ادامه، دلایل بنیادینِ هنری و اجتماعی این توجهِ دوباره به مسئله بازنمایی در هنرِ پاپ مورد تحلیل و بررسی گرفته است و در جریان بحث نیز بر آثارِ هنرمندانِ برجستۀ این جنبش یعنی جاسپر جانز، رابرت راشنبرگ، ریچارد همیلتون و جیمز روزنکوئیست پرداخته شده است.
|
|
پژوهشگران
|
داود میرزائی (نفر اول)، نعمت الله عبدی (نفر دوم)
|