|
چکیده
|
انسان بی محتوا اولین اثر منتشرشدۀ جورجو آگامبن و یکی از مهم ترین آثار اوست که سال 1970 منتشر شد. این کتاب، تحلیل خردمندانه ای از تاریخ هنر و استتیک از زمان یونانیان باستان تا زمانۀ حاضر به دست می دهد. آگامبن در انسان بی محتوا بر این واقعیت تأکید می کند که هنر در روزگار ما بدل به بالقوگی محضِ نفی شده و نیهیلیسم تا مغز استخوان آن رسوخ کرده است. طبق نظر او، استتیکِ مدرن بر هنر سایه افکنده و از این رو کار هنری، دیگر همچون گذشته معیار و محک اصیل اقامت انسان بر روی زمین نیست. بنابراین، در فصل های ده گانۀ آن می کوشد شأن اصیل کار هنری را با ویران کردن انگاره های تثبیت شدۀ استتیک در زمانۀ حاضر اعاده کند تا زمینۀ لازم برای پرسشِ بنیادین از معنای استتیک به عنوان علمِ ناظر به کار هنری فراهم شود. هدف اصلی او، اعادۀ منزلت پیشین کار هنری به منزلۀ شکل دهندۀ راستین کنش ها و باورهای ماست و این هدف را با پیگیری و ریشه یابی دلایل تیره وتار شدن فزایندۀ این جایگاه اصیل به انجام می رساند. ایده های جذاب و گیرای او در این اودیسۀ فلسفی، از «غریب ترین چیز» تا «فرشتۀ مالیخولیا»، شایان همه گونه توجه است.
|