چکیده
|
یکی از اثرات نامطلوب بهرهبرداری ضعیف در شبکههای آبیاری، تحویل و توزیع نامناسب آب به کانالها و انشعابات و به تبع آن توزیع نامناسب آب در سطح اراضی میباشد. در بسیاری از مواقع در یک کانال آبیاری میزان آب تحویلی به اراضی پاییندست هر دریچه با نیاز واقعی آن مطابقت نداشته و ممکن است به مقدار قابل توجهی از آن کمتر و یا بیشتر باشد. در عمل میزان بازشدگی واقعی دریچهها با مقادیر برنامهریزی شده آنها متفاوت بوده و این تفاوت باعث میشود که رقوم سطح آب بالادست دریچههای تنظیمکننده و دبی آبگیرها با مقادیر برنامهریزی شده اختلاف پیدا کرده و عملکرد هیدرولیکی مورد انتظار به دست نیاید. هدف از این تحقیق، تجزیه و تحلیل عدم قطعیت خروجی شامل شاخصهای ارزیابی عملکرد کانال با اعمال عدمقطعیت پارامترهای ورودی مانند بازشدگی دریچه آبگیر میباشد. بدین منظور 055 سری داده با روش مونت کارلو شبیه سازی گردید و سپس با استفاده از نرم افزار Easy fit بهترین توزیع احتمالاتی آن مشخص و با کمک نرم افزار R اعداد تصادفی تولید شدند. با استفاده از این اعداد تصادفی و با استفاده از مدل هیدرودینامیک ICSS دبی تحویلی به آبگیر اول کانال عقیلی شرقی در طول زمان شبیهسازی ) 42 ساعت( تعیین گردید. با وجود دبی تحویلی و دبی مورد نیاز مزرعه، شاخصهای ) MPA, MPD, MAE, IAE ( تعیین گردید. با توجه به اختلاف زمان بهرهبرداری از دهانه ورودی کانال و دریچه آبگیر در این تحقیق سه سناریو در نظر گرفته شد. در سناریو اول بهرهبرداری از آبگیر همزمان با 5 ساعت / 5 ساعت و 541 / دهانه ورودی کانال در نظر گرفته شد و در سناریو دوم و سوم به ترتیب 888 بعد از تنظیم دهانه ورودی کانال، تنظیم سازه آبگیر انجام شد. نتایج نشان داد که ضریب تغییرات ،4/ مقادیر بازشدگی دریچه در سناریوی اول، دوم وسوم به ترتیب برابر 23 89 درصد / 84/32 و 91 میباشند. با استفاده از نتایج میتوان بیان نمود که عدمقطعیت ضریب تغییرات بازشدگی در سناریو سوم نسبت به سناریوهای دیگر بیشتر بوده و در این سناریو نا اطمینانی کمتری وجود دارد.
|