عنوان
|
بررسی ولایت در آثار قشیری
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپشده در مجلات علمی
|
کلیدواژهها
|
عرفان و تصوف ، ولایت ، کرامات ، قشیری
|
چکیده
|
اصل ولایت بهعنوان اساس طریقت تصوف و باطن نبوت بهشمارمیرود. مقام ولایت متعلّق به کسانی است که خداوند متولّی ایشان گشته و بهعنوان دوست ویژه خود برگزیدهاست. مسأله ولایت که به پیر و ولی این امکان را میدهد تا با تصرّف در احوال مرید او را به سرمنزل مقصود برساند. از نکات مورد تأکید صوفیان در تمام دورههای عرفان و تصوف اسلامی است. قشیری در آثار خود، بویژه در رساله قشیریه به بیان بسیاری از مفاهیم بنیادین عرفان و تصوف از جمله ولایت پرداخته و قدیمیترین تعریف از آن را ارائهدادهاست و بهدلیل تأثیر وی بر آثار پسین، بررسی آثار او در باب ولایت میتواند روشنگر عقاید کلّی پیرامون این مسأله در تصوف اسلامی باشد؛ ازاینرو در این پژوهش که با نگاهی متنمحور و به شیوه کتابخانهای انجامشده، مبانی عرفانی ولایت و عوامل تحقق آن در انسان از دیدگاه قشیری تبیین و بهنحو نظاممند ارائهشدهاست. نتایج حاکی از آن است که ولایت نزد قشیری امری عطایی و یا کسبی و متعلّق به کسانی است که خداوند افعال و اوصاف بشری را از آنها زدوده و به اوصاف الهی بدلکرده و بیشترین کارکرد آن در رابطه مرید و مرادی است. او کرامات را امری موهومی و نشانه صدق ولی میداند.
|
پژوهشگران
|
مهدی شریفیان (نفر اول)، شهلا علیه پور (نفر دوم)
|