|
عنوان
|
ماهیت و کارکردهای استدلال از راه مفهوم مخالف در رویه قضایی بین المللی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
مفهوم مخالف، رویه قضایی بین المللی، استدلال حقوقی، تفسیر معاهدات، روش های تفسیر، دیوان بین المللی دادگستری
|
|
چکیده
|
دیوان بین المللی دادگستری و سَلف آن (دیوان دائمی بین المللی دادگستری) در بسیاری از آرای خود به مناسبت های مختلف (هم رأساً و هم در پاسخ به استدلال های طرفین دعوا) به استدلال از راه مفهوم مخالف پرداخته اند. این سؤال ها مطرح هستند که معیار و ضابطه وجود و عدم وجود مفهوم مخالف در قوانین موضوعه و گزاره های حقوقی چیستند؟ دیوان دائمی و دیوان جدید تا چه حد و چگونه به استدلال از راه مفهوم مخالف توسل جسته اند؟ این شیوه از استدلال از چه اهمیتی برخوردار است؟ آیا در ایجاد یک چارچوب حقوقی قابل پیش بینی و توسعه منسجم حقوق بین الملل سهیم بوده اند؟ تحلیل آراء و نظرات در خصوص مفهوم مخالف به طور خاص کمک می کند تا ماهیت آن را بهتر شناخته، ارزیابی بهتری از محتوا و کارکردهای آن داشت. فرضیه نویسندگان مقاله حاضر این است که با تتبع در رویه قضایی بین المللی، به این نتیجه می توان رسید که استدلال از راه مفهوم مخالف یکی از روش های اساسی و انعطاف پذیر استدلال در حقوق بین الملل است. دیوان دائمی و جدید از این روش استدلال برای توجیه آرای خود (متقاعدکردن طرفین دعوا برای پذیرش یک تصمیم حقوقی)، در فرایند تفسیر معاهدات برای رسیدن به مراد واقعی طرفین اسناد و به تعبیری کشف روح قانون و به عنوان وسیله فرعی در تعیین محتوای قواعد که بایستی در قضایای خاص اعمال شود (استنباط و کشف حکم حقوقی)، استفاده می کنند. همچنین این شکل استدلال بارها و در سیاق های متنوع، در کلیه زیر مجموعه های اصلی حقوق بین الملل مورد استناد قرار گرفته است.
|
|
پژوهشگران
|
حیدر پیری (نفر اول)، ستار عزیزی (نفر دوم)
|