مشخصات پژوهش

عنوان	تأثیر ژیمناستیک و آمادگی جسمانی بر سلامت روان دانش آموزان پسر دوره ی متوسطه ی غیرورزشکار
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	پرسشنامه سلامت عمومی، رقابت، اوقات فراغت.
چکیده	سابقه و هدف: هدف از این مطالعه، بررسی تأثیرات ورزش هایی رقابتی مانند ژیمناستیک با ورزش هایی مانند آمادگیجسمانی، که بیشتر برای تفریح و سلامتی انجام می شود، بر سلامت روان است. مواد و روش ها: چهل وپنج دانش آموز پسر مقطع متوسطه ی اول (سن: 92/0±91/14 سال؛ وزن: 58/13±18/59 کیلوگرم؛ نمایه ی توده ی بدنی 81/3±61/20 کیلوگرم/مترمربع) به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: گروه آمادگی جسمانی (15 نفر)، گروه ژیمناستیک (15 نفر)، و گروه کنترل (15 نفر). گروه های تجربی (گروه های آمادگی جسمانی و ژیمناستیک) سه بار در هفته و به مدت 8 هفته به ترتیب، تمرینات آمادگی جسمانی و ژیمناستیک را انجام دادند؛ و گروه کنترل هم به فعالیت های معمول خود ادامه دادند. سلامت روان با فرم 28 سؤالی پرسشنامه ی سلامت عمومی (GHQ-28) ارزیابی شد. داده ها توسط آزمون t وابسته (مقادیر پیش و پس آزمون) و آزمون تحلیل واریانس (آنوا) یک سویه (اختلاف پیش و پس آزمون) توسط نرم افزار SPSS نسخه ی 21 با سطح معنی داری کمتر از 05/0 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که ورزش به طور قابل توجهی سطح سلامت روان گروه های آمادگی جسمانی و ژیمناستیک را در مقایسه با مقادیر پیش آزمون در همه ی خردهمقیاس ها بهبود داده است (05/0>p). گروه های آمادگی جسمانی و ژیمناستیک بهبود معنی داری در مقایسه با گروه کنترل در تمام خرده مقیاس های سلامت روان نشان دادند (05/0>p). همچنین، سطح سلامت روان گروه آمادگیجسمانی در مقایسه با گروه ژیمناستیک بهبود معنی داری را نشان داد (05/0>p). استنتاج: نتیجه مطالعه حاضر نشان داد که هر دو نوع برنامه ی تمرینی ورزشی، منجر به بهبود سلامت روان دانش آموزان دوره ی متوسطه ی اول می شود. بااین حال، برنامه های آمادگی جسمانی بیش از تمرینات ژیمناستیک، سلامت روان را بهبود بخشیده اند.
پژوهشگران	معصومه سیف (نفر اول)، حجت اله سیاوشی (نفر دوم)