عنوان
|
اثر ترتیب حرکت در فعالیت مقاومتی بر غلظت آیریزین سرم و لاکتات خون در مردان دارای اضافه وزن
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده کنفرانسی
|
کلیدواژهها
|
ترتیب حرکت، فعالیت مقاومتی، آیریزین، لاکتات
|
چکیده
|
آیریزین برخی از اثرات مفید فعالیت ورزشی بر متابولیسم را میانجی گری می کند. فراخوانی بیشتر واحد های حرکتی (1). منجر به افزایش لاکتات (2) می شود که عاملی برای رهایی آیریزین بیان شده است (3). احتمالاً ترتیب های متفاوت فعالیت مقاومتی باعث غلظت های متفاوت لاکتات و آیریزین شود. مطالعه ی حاضر اثر ترتیب حرکت فعالیت مقاومتی از عضلات بزرگ به کوچک و بر عکس را بر آیریزین و لاکتات خون در مردان دارای اضافه وزن ارزیابی می کند. 12 مرد (BMI 1±1/28 kg/m2) دو ترتیب فعالیت مقاومتی را از عضلات بزرگ به کوچک (پرس پا، پرس سینه، قایقی، اکستنشن زانو، سرشانه، فلکشن زانو، جلو بازو، پشت بازو) و برعکس را در دو جلسه با فاصله ی یک هفته با 80% RM1، 3 نوبت، 10 تکرار و 2 دقیقه استراحت بین نوبت ها و حرکات انجام دادند. نمونه های خونی قبل و بلافاصله بعد از فعالیت گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تی وابسته و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. آیریزین و لاکتات بعد از هر دو ترتیب حرکت افزایش داشت (05/0P). لاکتات پس از ترتیب حرکت عضلات بزرگ به کوچک بیشتر از عضلات کوچک به بزرگ بود (05/0P≤). تغییرات آیریزین بین دو ترتیب حرکت معنی دار نبود. بین لاکتات و آیریزین در هر دو ترتیب ارتباط مثبت مشاهده شد (05/0P≤). علی رغم وجود ارتباط مثبت و معنی دار بین آیریزین و لاکتات، نقش لاکتات به عنوان عاملی برای تحریک آیریزین تأیید نشد. عدم تفاوت آیریزین بین دو روش تمرینی احتمالاً درگیری ناکافی تارهای عضلانی در این شدت تمرین باشد بنابراین مطالعاتی با شدت های متفاوت تمرین در این خصوص پیشنهاد می شود
|
پژوهشگران
|
مهبانو قادری (نفر اول)
|